Sinds vandaag zijn we weer iets meer ingeburgerd in Frankrijk. We zijn vanmorgen naar het "Centre des impots Nîmes Est" gereden voor een "quitus fiscale", een papier dat aantoont dat de BTW betaald is op onze auto. Dat ging vrij vlot, zeer vlot zelfs naar Franse normen maar je merkte wel dat je met een overheidsaangelegenheid bezig bent...
Toen we daar stonden te wachten moest ik denken aan dat filmpje "Wat als zelfstandigen ambtenaren waren". (zie hieronder)
Een kwartiertje later stonden we buiten met onze quitus fiscale. Op naar de Préfecture waar we een tijdje geleden nog al eens geweest waren om ons te informeren. Daar wisten we al goed waar we moesten zijn. Na een half uurtje wachten was het onze beurt. Met acht papieren (gelijkvormigheidsattest, verkoopsovereenkomst (in het frans), bewijs dat je hier woont, kopie paspoort, ...) op zak lukte het ons om onze auto in Frankrijk in te schrijven. Dan even langs de "kassa" passeren en met 225 euro minder op onze bankrekening waren we een papier rijker (en vele papieren armer die we niet meer terug kregen, vreemd) waarmee we onze nummerplaat konden gaan laten maken. Hiervoor rijd je gewoon naar de eerste de beste schoenmaker, slotenmaker, ... en die maakt dan voor jou 2 nummerplaten. Je kan blijkbaar kiezen welk departement je er op zet. Wij konden dus zelfs bijvoorbeeld Parijs op onze nummerplaat laten zetten. Vreemd, wij dachten het departement op een nummerplaat aantoonde in welk departement je woont en iets officieels was. Niet dus! We hebben toch maar gekozen om de Languedoc-Roussillon op onze nummerplaat te laten zetten. Nu nog de verzekering in orde brengen, en Dennis zijn oude Belgische nummerplaten (die hij al vanaf zijn 19 jaar heeft) gaan toch met een beetje pijn in het hart naar België om ingeleverd te worden. Vanaf nu gaan we misschien toch iets vaker onze "manieren" moeten houden in het verkeer: minder makkelijk ergens tussen wringen rekenend op begrip omdat we onze weg niet kennen, parkeren zonder te betalen omdat we ervan uit gaan dat de boete toch niet in België geraakt,... Maar we mogen wat vaker onze toeter gebruiken, aggresiever rijden, parkeren door onze bumpers te gebruiken, ... Het is een beetje zoals je "L" afgeven wanneer je leert rijden.
Ondertussen is het hier afwisseling van ons bezoek. Ivo is na 5 dagen terug naar België vertrokken terwijl Nathalie, met enige vertraging door de TGV (dat zal hun centen kosten om dat goed te maken :-)), hier toekomt. Ze komt mee met ons genieten van een lang weekend. Maandagmiddag moet ze echter al terug naar huis. We gaan het dus kort, maar krachtig moeten maken! :)
De eerste steen is gelegd...
Een pilaster vol beton...
Ik werd gisteren ook verrast met een mooi boeket "pioenen". Heerlijk hoe die ruiken in ons bootje. Toepie laat alleszins het niet aan haar hart komen (zie achtergrond foto).
Momenteel is het ook heel mooi "cruisen" hier. De klaprozen staan volop in bloei en ook de druivelaars hebben vele groene bladeren. Vive la France!
