Apetrots zijn we op onze boot. Na het aanpassen van de waterlijn en het lassen van de nieuwe anodes verfden we een tussenlaag op onze boot voordat we de anti-fouling erop verfden. De tussenlaag was helemaal mijn ding, zalmroos met wat bling bling.
Ondertussen kon ook de blauwe band terug geverfd worden en de patrijspoortjes terug gemonteerd worden. We hebben één nieuw patrijspoortje besteld, maar jammer genoeg laat de levering op zich wachten dus dit zal voor later zijn. Voorlopig werd er een houten plaatje ingezet.
Onze "schaft" op de werf: cheeseburger met ovenfrietjes!
Schroefas met nieuwe vetkoord.
De nieuwe vetpomp werkt!
De fenders kregen een schuurbeurt.
Zaterdagochtend om 8 uur was het "moment suprême". De boot werd in de scheepslift gehangen. Daarna kregen we nog 20 minuten de tijd om anti-fouling te verven op de plaatsen waar de stutten gestaan hebben. We werden aangevallen door de muggen tijdens onze laatste verfwerken.
Er werden doeken tussen de riemen van de lift en onze boot gehangen om de boot niet te beschadigen.
De scheepslift vertrekt, onze boot drijft terug.
We hebben de waterlijn opnieuw moeten bepalen omdat dit niet meer correct was. Eens in het water zagen we dat we dit correct gedaan hebben. Dat was even spannend.
Apetrots zijn we op het resultaat. Tien dagen hard werken maar we kunnen normaal gezien de volgende vijf jaar ervan genieten. Al blijft er natuurlijk altijd nog wat klussen op ons lijstje staan. Koop een boot, werk je dood. Of dat zeggen ze toch.
De volgende stap. Terugvaren. Onze opblaasboot, momenteel gebruikt als "tender" werd opnieuw in het water gelegd. We vaarden onmiddellijk even naar de zee, om te kijken hoe de zee was. De omstandigheden waren zoals op de weersvoorspellingen.
Video van de Por Qué No op zee
Het stukje over zee ging nu veel vlotter dan vorige keer. Er was minder wind en ook minder deining. Het bleef spannend voor ons maar geen enkel probleem voor onze boot. Eens in Le Grau du Roi aangekomen meerden we aan tegen een vissersboot. De eerste brug ging immers pas open om 12u30.
Ons uitzicht tijdens de lunch op het achterdek. Het was lekker warm en de zon scheen.
De bootpoes.
Brug 1 in Le Grau du Roi.
De bootwerf Spano in Le Grau du Roi. Voor deze bootwerf moet je niet over zee. Maar we vonden ze toch wat te rommelig om hier onze boot uit het water te laten halen.
Nadat we de eerste brug voorbij waren moesten we opnieuw aanmeren. De volgende brug zou immers pas om 16u open gaan. We maakten van de gelegenheid gebruik om terug naar Port Camargue te wandelen om onze auto te gaan halen. Die hebben we maandag nodig voor een afspraak.
Nadat de Por Qué No te water was gelaten werd deze boot uit het water gehaald. Achteraf zagen we dat hij op net dezelfde plaats werd gezet als waar wij tien dagen hebben door gebracht. Nostalgie.
16u: we kunnen de 2de brug door. Op naar Aigues-Mortes waar we hopen te kunnen aanmeren.
We vonden in Aigues-Mortes niet direct een plaats waar we konden aanmeren. Gelukkig lagen er ook vriendelijke Belgen die ons voorstelden om tegen hen aan te meren. Wij blij! Hier zullen we tot maandagnamiddag blijven liggen.
Apéro met de buren.
Genieten van de zonsondergang. Prachtig!
