We zijn midden in de nacht aangekomen in Hanoi na een comfortabele busreis en een korte taxi-rit naar het appartementje. Gelukkig moest er niemand langs komen om ons de sleutels te geven en kon dit geregeld worden vanop afstand. De volgende ochtend trokken we Hanoi in, om de stad te ontdekken. We gingen langs het Mausoleum van Ho Chi Minh maar jammer genoeg konden we dit alleen maar langs buiten bekijken omdat het niet open was. Er tegenover zagen we de ijverige werkmannen de 240 grasvelden maaien. Nadien liepen we langs enkele tempels, gingen we iets drinken in een boek-kat-shop en kuierden we rond door het oude centrum. Er zijn enorm veel straten in het oude deel en elke straat heeft zijn ambacht: werkgerief, handdoeken, brommergarages, brillen, juwelen, ... Best wel grappig om te zien dat het allemaal zo gecentraliseerd is. Van concurrentie gesproken!
Er zat niet veel leven in de negen poezen. Eentje kregen we een beetje aan het spelen maar de andere sliepen rustig verder.
Muurschilderingen (trompe l'oeil...)
De begrafenisondernemers hebben ook hun straat.
"Egg coffee". Hanoi staat er bekend om. De Fransen wilden de Vietnamezen koffie laten drinken maar ze waren er niet direct fan van. Ze voegden dus een ei, gecondenseerde melk en suiker toe en nu is het wel populair. Verder zijn er hier echter niet veel zoetigheden te vinden. In de meeste restaurants kan je geen dessert bestellen. Goed voor de weegschaal... Wij gingen een "egg coffee" drinken in het koffiehuis waar de drank is uitgevonden. Vanop straat valt het helemaal niet op. Je moet een kleine gang door en opeens sta je in het hart van de koffiezaak.
Een kerk in Hanoi. Van ver ziet het er nog wel OK uit maar van dichtbij is het niet mooi. Het lijkt wel een betonnen geverfde kerk. Vanbinnen zag het er al iets beter uit maar in niets te vergelijken met de kerken in Europa.
De straat oversteken doen we ondertussen al vlot. In begin was het wel wennen om te zien dat er de brommers, auto's, bussen, taxi's etc niet stoppen maar voor of achter je door rijden. Vooral de auto's en bussen toeteren al wel eens om je te laten weten dat ze niet gaan stoppen. Dan kan je beter even uit de weg gaan. En vooral niet te snel oversteken en zeker niet stoppen. Wandelen doe je in Vietnam trouwens ook vaak op straat. Op de stoep staan vaak tafeltjes en stoelen of brommers waardoor je geen plaats hebt om te wandelen. En in je hotelkamer, appartement of op de bus doe je je schoenen uit. Vaak krijg je teenslippers ofzo om binnen aan te doen.
Suikerriet persen ze tot een sapje waarbij ze ijs toevoegen en dat vinden de Vietnamezen duidelijk lekker. Wij waren iets minder fan.
Train Street. Eén van de "highlights" in Hanoi. In deze straat komt de trein nog twee keer per dag langs tussen de huizen. Wij wilden niet wachten tot er een trein langs kwam maar keken er naar de vele toeristen.
Bij een streetfood staat vaak een hele berg afwas die ze op het straat doen. 's Ochtends zie je vaak de propere afwas staan voor het kraampje.
De volgende dag trokken we naar een ander deel van de stad. We passeerden er onder andere langs het restaurantje waar Obama ooit een "bun cha" gaan eten is, een tempel uiteraard en bezochten een oude gevangenis "Maison Centrale" toen het onder het Franse bewind staat. Later noemde het "Hanoi Hilton" toen de Amerikanen er gevangen genomen werden door de Vietnamezen. De propaganda was duidelijk zichtbaar in het museum. De Vietnamezen zijn momenteel duidelijk goeie vriendjes met de Amerikanen.
Een typisch Vietnamees ontbijt: kippensoep met rijstnoedels.
De "camionette".
Het "Obama"-restaurantje. De eigenaar doet nu goeie zaken dankzij het bezoekje van de president.
Brommertjes, brommertjes, en nog meer brommertjes!
Den afwas...
We vonden een bakker met wat lekkers.
De garagist...
Het waterpoppentheater is heel populair in Hanoi. Er zijn het ganse jaar door 4 voorstellingen per dag. We hadden gehoord dat het de moeite zou zijn dus gingen kijken. Het duurt ongeveer een uur en was soms wel grappig om te zien.
We zaten rustig op een terrasje iets te drinken toen plots de tafels en stoeltjes voor ons in sneltempo verdwenen. We hielden ons pintje vast en ook onze stoel en tafeltje verdween bijna onder ons. Gelukkig reed de politie dan toch vrij snel door en kwamen enkele minuten later alle tafels en stoelen weer tevoorschijn op het terras.
We sloten de dag af op het terras van een "rooftop" bar met zicht op Hanoi. We wandelden bijna dertig kilometer in 2 dagen door de stad en toch vonden we de stad kleiner dan dat we verwacht hadden.
