Dansavond in hartje Beaucaire

In en rond Beaucaire is er in het weekend bijna altijd wel iets te doen. Ons bezoek is huiswaarts gekeerd dus trokken wij samen met de buren naar het "drakenplein" in hartje Beaucaire. Een Provencaals groepje kwam de typische Franse liedjes live spelen. De bedoeling was om zoveel mogelijk mensen aan het dansen te krijgen en daar zijn ze aardig in geslaagd. Het was leuk om te zien hoe de mensen allemaal samen probeerden dezelfde dans uit hun benen te schudden. We keken en zagen dat het goed was. 

Zomer, genieten van het warme zonnetje en ons bezoek.

Ons bezoek uit België kwamen gezellig met ons mee genieten van een etentje op het achterdek. Het is hier eindelijk hoog zomer dus we hebben tot in de late uurtjes buiten kunnen zitten. Al was een jasje geen overbodige luxe eens na 10 uur 's avonds.

We gooiden de trossen van de Por Qué No nog eens los voor een vaartochtje samen met Bruno, Kristel, Kato en Kobe. Dit traject kennen we ondertussen al heel goed maar het blijft nog altijd leuk om te doen. Onze gasten gingen voor de eerste keer mee varen dus het werd een hele belevenis. Na anderhalf uurtje varen konden we ons aan de sluis aanmeren om rustig te eten en te genieten van het uitzicht op de vrije natuur en de sluis. 
Bij ons ging alles zeer vlot maar bij andere boten heel wat minder. Zo kwamen er vier kleine bootjes vol enthousiasme voorbij gevaren maar de sluis was niet klaar voor hun komst dus ze moesten een half uurtje ter plaatse blijven varen. Even aanmeren was iets te saai voor hen. Ze hadden het misschien toch moeten overwegen, alleszins toch eentje van hen. De kapitein van het gele bootje had duidelijk nog geen vaarervaring en zagen we dan ook enkele keren de verkeerde kant op gaan. Hij vaarde zelfs twee keren recht de struiken in. Voor ons en zijn vrienden op de andere boten zeer amusant om te zien. De kapitein zelf vond het wat minder amusant.

De enige echte kapitein. 

Spektakel aan de sluis... 

De kleine bootjes varen vol enthousiasme richting Aïgues-Mortes. De sluis nemen ging voor sommigen van hen wat moeizaam, vooral het uitvaren, maar nu kan normaal niets ze nog tegenhouden voor een rustige en hopelijk veilige vaartocht.

Tijdens onze vaartocht hadden we nog maar eens gemerkt dat het meer dan hoog tijd was voor de Por Qué No een grondige poestbeurt te geven. Deze keer hadden we geen excuses meer en hebben we de spons, schuurborstel, zeep en veel water genomen met een proper schip als resultaat. Onze "queen" lag binnen rustig te slapen terwijl wij hevig aan het schrobben waren. Eens alles proper was kwam Madame rustig uit haar kajuit om eens te inspecteren. Ze zag dat het goed was.