Kenners weten dat je in Frankrijk soms wat volhardend moet zijn op het vlak van administratie. In het algemeen kruipt er in het regelen van eenvoudige dingen wat meer tijd dan in België maar bijna altijd komt het ook wel in orde na 2 à 3 pogingen. Dit leek deze keer anders bij het regelen van de "taxe d'habitation" voor ons huisje in Beaucaire betreffende het jaar 2019.
De wet zegt: "La
taxe n'est pas due en cas de vacance indépendante de la volonté du
contribuable." En wat telt voor deze tax is de situatie op 1 januari. Is je huis niet bewoonbaar en zonder meubelen op 1 januari, dan betaal je voor dat jaar geen "taxe d'habitation".
Op 1 januari 2019 was het dak net vervangen van ons huisje in Beaucaire en stond de gevel nog in de steigers. Er was geen water noch elektriciteit in het huisje behalve in de garage. Het zou nog tot in juli 2019 duren voordat het huisje terug bewoonbaar was. Na enkele telefoontjes en email naar de burgemeester waren we er dan eindelijk in geslaagd om begin februari 2019 een bezoek van de lokale politie te regelen opdat ze konden vaststellen dat het huisje inderdaad onbewoonbaar was en leeg stond. De politie was in het begin niet echt bereid om langs te komen voor deze administratieve taak. We stuurden dit document naar de belastingen en zelfs na meerdere mailtjes kregen we geen bevestiging dat het in orde was. Eind 2019 ontvingen we vervolgens een brief met de vraag om de 325 euro "taxe d'habitation" te betalen. Weer ondernamen we verschillende pogingen om de belastingdienst te contacteren. Ze reageren niet op telefoontjes en je kan er niet zomaar naartoe gaan. Je moet een afspraak maken, maar dit gaat echter bij ons niet omdat ons officieel adres in Tarascon staat, in een ander departement. We kunnen alleen maar een afspraak maken bij de belastingdienst in Tarascon. Via mail reageerden ze eerst niet, tot je hen blijft mailen en dan krijg je uiteindelijk binnen de dag een reactie. Verschillende mailtjes werden over en weer gestuurd. De bediende wilde echter de zaak niet grondig bekijken en bleef bij zijn standpunt. Hij schudde verschillende redenen uit zijn mouw waarom we die tax toch moesten betalen, dingen die er helemaal niets toe doen. Ten einde raad mailden we naar de burgemeester. Wie weet wist die wel raad. Nog geen uur later hadden we zijn bediende van het kadaster aan de lijn en die adviseerde ons om een aangetekende brief te sturen naar de belastingen met een gans dossier waarin we de bouwaanvraag, foto's van de werken, attest van de politie enz toevoegen. Het kostte ons weer wat tijd en bijna 8 euro om de brief op te sturen maar 325 euro is een stevige som dus we gingen ervoor. Twee weken later kregen we eindelijk het bericht dat we de som zouden terug gestort krijgen. De volhouder wint, en terecht!
