Maandagnamiddag kreeg ik telefoon van een goede vriendin uit België die ik al een tijdje niet meer gehoord had. Hoe gaat het ermee? Blablabla... Zegt ze, ik vind dat we nog eens moeten bijbabbelen. Zeker! Vanavond anders nog eens Skypen? Ze vraagt me of ik geen tijd en zin heb om de volgende dag iets samen te doen, af te spreken. Wat, hoe?! Ze waren onderweg naar Avignon. Opeens werd 11 november toch een feestdag in plaats van een werkdag. Wat een verrassing!
Het was zelfs nog warm genoeg om bij te babbelen op ons terrasje.
We bezochten met onze vrienden de Pont du Gard, het meest gekende monument van de Gard. Ze waren hier nog nooit geweest, wij waren gidsen voor enkele uurtjes. Zij waren onder de indruk van de brug die al meer dan 2000 jaar oud is.
Zo groot...
De Gardon staat terug op een normaal niveau, niet zoals enkele weken geleden.
Zoals het hoort, een fotoshoot voor de Pont du Gard.
Quality-time!
Pff, al dat gebabbel. Ik word daar zo moe van, denk onze bootpoes.
Tussenin werd er ook verder gewerkt. Zo is er uit het niets bij één van onze klanten een inbouwkast ontstaan. Voor de klussers blijkt dit niet zo bijzonder. Ik blijf het magisch vinden wat mijn klusser allemaal kan.
Nu nog de gyproc ertegen...
We waren nog niet helemaal bijgebabbeld met onze vrienden en spraken dus voor een bonusavondje af in Montpellier.
Uiteraard kon een bezoek aan een plaatselijk restaurantje niet ontbreken. Toevallig kozen we voor een restaurantje waar je op donderdagavond gratis een flesje wijn krijgt bij het menu. Toevallig... :)
Hun vakantie zit er bijna op, nu moesten we weer echt afscheid nemen. Maar de volgende date zit er binnen enkele weken alweer aan te komen. Joepie!
