Op dinsdag gingen we eens kijken wat Meran (of Merano in het Italiaans) te bieden heeft. De stad is de op één na grootste stad in Zuid-Tirol en is onder andere gekend voor zijn winkeltjes, promenade langs de rivier, thermen, skigebied Meran 2000 en ook dankzij keizerin Elisabeth (Sisi) die er de milde winters doorbracht van 1870 tot 1889. In Zuid-Tirol spreekt volgende de volkstelling in 2001 51,5% Duits, 48% Italiaans en 0,5% Ladinisch (Reto-Romaanse taal). Na de Eerste Wereldoorlog werd Meran, net als de rest van Zuid-Tirol, Italiaans grondgebied. Grote aantallen Italianen vestigden zich met overheidssteun in de stad. De meerderheid van de Zuidtirolers onder de stadsbevolking moest in 1943 op grond van een overeenkomst tussen Hitler en Mussolini de stad verlanten en naar Duitsland vertrekken. Na 1945 kwam slechts een deel van hen terug. Alle Duitse namen voor straten, pleinen, parken, monumentale gebouwen en stadswijken waren ondertussen vervangen door Italiaanse. Ook standbeelden die niet voldeden aan de code van de nationale geschiedenis verden vervangen door historische Italianen. In de jaren vijftig werd tweetaligheid doorgevoerd. Na de Tweede Wereldoorlog werd Meran één van de grootste toeristische centra van de regio.
Er was veel volk tijdens ons bezoek. De terrasjes waren goed gevuld, de stad blijkt heel populair te zijn, vooral bij de Duitsers, Italianen en Oostenrijkers, Fransen, Belgen of Nederlanders zagen we er bijna niet.
Lunch op een terrasje met enkele Italiaanse specialiteiten: Bruschetta en Piadina.
We besloten om vervolgens eens te gaan kijken wat de Meran 2000 te bieden heeft. Vanaf 14u is het "happy hour" voor de kabellift. Dan kan je enkele euros goedkoper de lift naar boven nemen. Wij gingen zoals de meeste toeristen wandelen in het ski-gebied.
De omheiningen zijn hier altijd pareltjes, gemaakt in hout.
Ook op de camping in Völlan, op 25 minuten rijden van Meran, is het ook goed vertoeven, al zijn we er niet vaak. Onze poes is er ook opvallend goed in haar nopjes.
Ons "grasmachine".
