De voorbije week was goed gevuld. Op maandagavond waren we uitgenodigd bij de "Baron de Beaucaire", althans zo noemt hij zichzelf, om mee zijn 60ste verjaardag te vieren. De sympathieke Amerikaan werkt in de film- en theaterwereld en dat zie je aan hem, zijn vrienden en zijn huis. Allemaal best wel leuk om te zien.
De volgende avond mochten we alweer onze voetjes onder tafel schuiven in Saint-Rémy-de-Provence. Daar leerden we onverwacht weer bekende gezichten wat beter kennen.
Op woensdag pakten we onze valiesjes en gingen we "op weekend". De matroos had een tripje in elkaar gestoken, de kapitein mocht mee, onze bootpoes bleef thuis.
De eerste halte tijdens ons tripje was in Sauve. Dit toeristische dorpje was vrij rustig toen wij er rond liepen. We veronderstellen dat er 's avonds wat meer leven is. Na een wandeling in het dorpje gingen we lunchen met vrienden.
Ons caravanneke bleef deze keer op stal. We hadden immers twee verschillende B&B's geboekt. De eerste lag in St-Hippolyte-du-Fort en werd uigebaat door Nederlanders. In onze kamer hing een schilderijtje die ons direct deed denken aan onze bootpoes. Er waren vele pluspunten aan de B&B maar jammer genoeg ook wel enkele minpuntjes zoals vele muggen aan het zwembad, een dekbed dat te klein was, etc. Het was leuk voor één nacht maar ondanks dat de beheerders ons met open armen hebben ontvangen keren we er niet meer terug.
's Avonds hadden we een diner met vier gepland. We logeerden immers niet ver van de thuisbasis van vrienden die we al even niet meer gezien hadden. We vonden een leuk restaurantje om bij te babbelen.
De volgende dag bezochten we de "Grotte des Demoiselles". We hadden al eerder grotten bezocht maar deze was toch ook weer indrukwekkend. De stalagtieten en stalagmieten waren zeer talrijk en groot, het bezoek ging langs een gang doorheen de grot. Het hoogtepunt van de grot was de enorme zaal van 52 meter hoog, 48 meter breed en 120 meter lang.
"Moeder Maria met kind".
De regio kon ons bekoren. De natuur is er heel mooi en het is een plezier om er rond te rijden.
De volgende B&B bevond zich in Valleraugue. Deze B&B viel beter in de smaak. De oude "Magnanerie" lag op 3 kilometer van het dorpje, te midden van de natuur. Elke kamer had zijn eigen privé-terrasje. De plons in het zwembad was verfrissend. 's Avonds was er toevallig in het dorp een feest. We probeerden er de plaatselijke specialiteit "beignets d'oignons".
De volgende dag gingen we weer een grot bezoeken. Deze stond al zeer lang op het lijstje maar aangezien ze op meer dan twee uur rijden van Beaucaire ligt was het er nog nooit van gekomen. Deze grot was ook de reden waarom we dit trapje gepland hebben. Wat er dan zo speciaal is aan de grot? Wel het is een grot waar een rivier door stroomt.
De onderkant van een rivierbedding.
Deze grot is zeker ook een bezoekje waard. Ze is helemaal anders dan de grot die we gisteren bezochten. Na ons bezoekje reden we door naar de top van de Mont Aigoual. Op deze stop staat een weerstation van Météo France.
Na de top ging de trip bergaf, naar Beaucaire. We reden door de Cevennes, langs het dorpje Saint-André-de-Valborgne. Bijna drie uur later waren we terug in Beaucaire met nog een tussenstop langs de Poterie d'Anduze. Deze potten zie je overal opduiken.
Het is hier nog altijd lekker warm, volop zomer. De lunch wordt dus vaak op het achterdek geserveerd of we zoeken ons een terrasje in de schaduw.
Op zaterdagavond konden we een filmpje meepikken. In Beaucaire werd er immers een groot scherm opgeblazen voor de "cinema en plein air". Leuk initiatief!
Op zondag fietsten we, via de "voie verte" die van Beaucaire naar Pont du Gard gaat naar Comps, op zoek naar verfrissing in de Gardon. Groot was de verrassing als we onze vrienden waarmee we 's avonds voor een etentje hadden afgesproken aan de oever van de rivier tegen kwamen.
Een klant vroeg ons of we de levering van zijn piano konden regelen. Geen probleem, althans niet voor ons omdat wij alleen de deur van zijn huis moesten open doen. De drie mannen die de piano eerst de straat die stijl bergop gaat en vervolgens naar de eerste verdieping moesten sleuren moeten er ongetwijfeld minder enthousiast over gedacht hebben.
