Zaterdag reden we naar Richerenches voor een bezoek aan de truffelmarkt. De grootste van Europa. Op de markt vind je truffelverkopers maar ook lokale producten. Deze keer waren het echter bevroren producten zoals bevroren olijfolie en bevroren nougat die met de hamer moest los geklopt worden. Dat maakt het verkopen net iets moeilijker.
Ijskoude olijfolie...
Dé truffels, het zwarte goud...
Wij gingen een truffelomelet eten in de plaatselijke sportzaal. Elke week is er een andere vereniging die de truffelomelet mag aanbieden. Voor €20/persoon heb je een aperitief, truffelomelet, salade, kaas, dessert en wijn/water à volonté.
Ondertussen is het ijs op het kanaal bikkelhard. We kunnen nu op sommige plaatsen makkelijk van de ene kant naar de andere kant van het kanaal lopen. Binnen enkele dagen zouden de ijskoude dagen voorbij zijn want ze voorspellen eindelijk terug wat warmere temperaturen.
Tijdens het voederen van de eenden merkten we een wel erg vreemde eend op.
Deze foto had er heel anders kunnen uitzien als de brandweer vrijdag er niet in geslaagd was om de rechtse boot te redden. Hij was immers aan het zinken. Het kostte de brandweer enkele uren maar gelukkig hebben ze het zinken kunnen voorkomen.
De Por Qué No
Deze boot lag gedurende vele maanden half gezonken op het einde van de haven. Het ziet er naar uit dat de boot een tweede (of derde?) leven zal krijgen.
PS: Toepie is jarig vandaag. Drie jaar is onze rotverwende bootpoes al. Dat verdient een extra brokje!
