Vijf jaar Beaucaire

Vijf jaar geleden arriveerden we in Beaucaire, op 7 november 2010, na een vaartocht van ongeveer 2 maanden op de Belgische en Franse kanalen. Ongeveer twee maanden hebben we over onze vaartocht met 270 sluizen gedaan. Het lijkt voor ons misschien al langer dat we hier wonen. We voelen ons hier thuis, in Beaucaire. 

 Lift van Strépy-Thieu

Op richting Frankrijk.

Vast in de sluis. De sluisdeur was stuk. 

Tanken, het hoort erbij.

Nog nooit was de matroos zeeziek geweest, tot in Tournus. We dachten er meerdere nachten te blijven maar zijn moeten door varen omdat de matroos aan boord niet kon blijven. 

De Saone, dat is al heel wat groter dan de kleine Franse rivieren.

Dan lig je rustig aan de sluis te wachten, klaar om erin te varen. Zie je er opeens een mega groot schip boven komen naarmate de sluis zich vult. Snel hebben we onze motor gestart om wat plaats te maken voor dit schip. De sluiswachters waren niet altijd heel communicatief.

Aankomst in Beaucaire. 

Op zich is het leven hier na de eerste inburgeringsfase niet zo anders dan in België. Ook hier moet gewerkt worden. Maar het aantal zonuren maakt hét verschil. De mistral moeten we er jammer genoeg vaak wel bij nemen. Net als de regen. Een dagje regen is hier zeldzamer dan in België, maar als het regent valt het vaak met bakken uit de lucht. 

Ondertussen kunnen we ook al aardig ons mannetje staan in het Frans. Maar ook Engels hebben we veel bijgeleerd dankzij onze klanten. Op werkvlak begint alles op zijn plooi te vallen. Het heeft allemaal wel wat tijd gevraagd maar beide hebben we nu onze klanten en werk. En ook op sociaal vlak hebben we vaak al een agenda nodig om afspraken in te plannen. Uiteraard missen we de vrienden en familie uit België. Dat kan je niet zomaar vervangen. Maar we genieten zo van ons leventje hier dat we dat erbij nemen. En ook hier hebben we al leuke mensen leren kennen. Vaak ook levensgenieters uit België.

We hebben ondertussen ook de Franse mentaliteit wat beter leren kennen. Vaak in de negatieve zin en we blijven het er wat moeilijk mee hebben soms. Maar graag vermeld ik toch liever de positieve punten. Zoals de "bonjour" die je bijna altijd krijgt als je ergens binnen komt, bij de dokter, in een winkel, ... Ook weten we nu dat de Fransen vaak thuiskomen met een stokbrood, zonder het hoekje. We zien vaak de Fransen al smullen van hun stokbrood, net nadat ze het gekocht hebben.  Ze gaan ook graag lunchen, vandaar dat je 's middags op vele plaatsen goedkope menuutjes kan vinden. En ja daar mag gerust een wijntje of pastis bij gedronken worden, ook al moeten ze erna nog terug werken. 
Zouden we het anders aanpakken moesten we opnieuw kunnen beginnen? We denken het niet. In het begin was het uiteraard wel even zoeken. Zoeken naar werk, sociale contacten en ook zoeken naar de juiste antwoorden in de Franse administratie.