Van verschillende vrienden hadden we al foto's zien verschijnen vanop de Mont Ventoux, in de sneeuw. Elk jaar proberen we wel eens de berg op te gaan als er sneeuw ligt maar het was duidelijk dat we daar niet te lang meer mee moesten wachten want de lente is nu goed in het land en de temperaturen klimmen overdag al vlotjes tot aan de 20 graden. De sneeuw op de berg begint te smelten. We zochten dus een dag uit zonder wind, en met zon en reden met de kapitein z'n auto met winterbanden de berg op. Na de lunch met o.a. tartiflette, en met zicht op de Mont Ventoux, trokken we onze wandelschoenen aan. We hadden een wandeling in gedachten van ongeveer 8 kilometer maar al snel werd duidelijk dat dat niet zo evident was. Bij vertrek gleden we al over het ijs en staken onze voeten 10 centimeter diep in de sneeuw. Bij toeval vertrok er even achter ons een man die geoloog bleek te zijn en de Mont Ventoux zeer goed kende. Hij was ook verrast dat het zo moeilijk was om te wandelen in de sneeuw. Hij wist waar de weg lag wat hoger en we wandelden uiteindelijk toch nog vijf kilometer in de sneeuw. De matroos liep mooi achter de kapitein, in zijn voetstappen. Dat maakte de wandeling al een stuk minder vermoeiend.
