Vrijdag was het schitterend weer in onze regio. Geen weer om te werken. We gunden onszelf dus een vrije dag. 's Middags schoven we onze benen onder tafel op het terras van Auberge des Carrières in Les Taillades voor een lunch. Het was heel lekker maar achteraf gezien prijs/kwaliteit toch wat aan de dure kant naar onze mening. Ook al was de prijs van het menu correct (€20/persoon), de prijzen van de dranken waren wat aan de hoge kant.
In de namiddag gingen we nog eens wandelen. We zijn alweer een wandelboekje rijker, wat we graag even wilden uittesten. Achteraf gezien denk ik dat we één van de meest vermoeiende wandelingen uit het boekje hadden uitgekozen. De wandeling startte met beklimming van 400 meter. Gelukkig was het erna even wat platter. Het grote nadeel van een beklimming is dat je die afstand ook terug naar beneden moet. Onze spieren hebben gevoeld dat het wandelseizoen terug is gestart.
De kapitein, in klimmodus.
Zicht op de Mont Ventoux.
De beklimming werd beloond met een prachtig uitzicht op het stadje Robion en omstreken.
De wandeling was ongeveer 6 kilometer, maar met 3 "mannekes".
De kapitein achter zijn bar, klaar om de pintjes te serveren.
Blauwe lucht, daar doen we het voor!
Er stonden waarschuwingsborden voor de gevaarlijke afgrond. Dat was het zeker. De matroos heeft bijna nooit last van hoogtevrees maar liep hier toch maar braafjes dicht tegen de rots.
De voorbije avonden zaten we met z'n vieren aan tafel. We hadden bezoek uit België. Heel gezellig.
Dit weekend moest er tussendoor gewerkt worden. Gelukkig werd er ook tussendoor genoten. Op zondag reden we naar Aureille voor een wandelingetje. Het was liefde op het eerste gezicht met dit dorpje. Heel mooi en gezellig. Ook de wandeling bleek een grote meevaller. Deze zouden we met veel plezier nog eens doen. Een aanrader! Het bleek dé dag om olijven te plukken. De wandeling van ongeveer 7 km ging tussen vele olijvenvelden waar we mensen zagen olijven plukken.
Aureille, in hartje Alpilles.
Aureille, met een wat vreemde fontein...
De enige echte kapitein!
Herfstkleuren...
We waren niet de enige wandelaars...
Herfst.
Euhm, is het nu naar links of naar rechts?
De wandelaars.
Er hingen nog veel olijven op de bomen.
De olijvenplukkers koppelden het nuttige aan het aangename. Picknick tussen de olijfgaarden.
Als ik tijm of rozemarijn zie kan ik het niet laten om even met m'n hand erover te gaan om te ruiken. Soms moet je wel goed oppassen voordat je dit doet. Bovenstaande foto is rozemarijn, ruikt heerlijk en is vrij zacht. Onderstaande foto is een plant die heel erg op rozemarijn lijkt en steekt heel erg. Gelukkig had de wakkere matroos het verschil net op tijd gemerkt. Beide planten stonden immers naast elkaar.
Zoek de kapitein op het aquaduct.
De Alpilles, we love it!
Op de terugweg gingen we nog even langs langs de depot vente van Eygalières. Momenteel één van onze favoriete stop. Telkens we er in de buurt zijn gaan we er wel even langs, eens kijken of er nog leuke dingetjes zijn. Zo hebben we er al een nachtkastje (toekomstig badkamerkastje), onderleggers en andere leuke spulletjes gekocht. We waren duidelijk niet de enigen die er graag eens gaan rondkijken. De parking stond vol met kijklustigen.
