We zijn ondertussen fan geworden van de "poke bowl" en kennen in Marseille een goed adresje. Met 2 poke bowls in onze frigo verlieten we de stad op zoek naar rustigere oorden, en vaarden we naar de eilanden van Frioul die net voor Marseille liggen. Na enkele dagen in de drukte van de stad snakten we toch terug naar wat rust. We zochten een leuke baai en genoten er van onze poke bowl. We hadden net gedaan met eten toen we merkten dat een grote zeilboot wat verderop van plaats was veranderd. We wisten dat de eigenaars niet aan boord waren want we hadden ze ongeveer 20 minuten voordien zien voorbij varen met hun bijbootje. Ze zeiden niets toen we vriendelijk goeiedag deden en ze keken wat de andere kant op. We hebben toen nog gezegd tegen elkaar dat ze beter vriendelijk zouden zijn, je weet nooit met een boot.
We waren niet de enigen die gemerkt hadden dat de boot van plaats veranderde. Twee andere schippers van zeilboten zwommen al richting de boot en klommen er net aan boord toen ook wij er met onze motorboot waren. De boot zat ondertussen al heel dicht bij de rotsen. Met een touw trokken we met ons bootje de boot weg van de rotsen. Eén van de twee mannen had gelukkig het anker helemaal omhoog kunnen trekken. Onze motor moest stevig draaien om beweging in het grote zeilschip te krijgen. Ondertussen hadden de twee mannen ook de motor kunnen starten, en eens ze door hadden hoe het werkte zat onze taak erop en konden ze het schip terug naar de minder diepe kant van de baai varen en konden ze het anker opnieuw, et met meer ketting, uitgooien. Toen de eigenaars twee uur later terug kwamen waren ze zich van niet veel kwaad bewust. Ze hadden volgens één van de twee mannen blijkbaar wel gemerkt dat er iets veranderd was op hun boot. De twee schippers lagen dichterbij en vertelden hun wat er juist gebeurd was. Even later maakten ze hun bijbootje terug vast en vertrokken met hun boot richting zee. Ze wuifden even en waren weg. Wat meer dankbaarheid had op z'n plaats geweest...
De zeilboot terug op een veilige plaats in de baai...
Voor onze laatste nacht sliepen we in de haven van Frioul.
We spraken er met Antwerpenaren die hun boot jaren in Griekenland liggen hadden maar er nu terug naar Antwerpen gaan varen, met een winterstop in Port Napoleon. De zonsondergang en -opgang waren er weer prachtig.
Voordat we terug naar Fos vertrokken gingen we nog even wandelen op het eiland.
Vanop zee hebben we dit al vaak gezien. We dachten dat het kruisen waren als herdenking maar het blijken de oude funderingen van een gebouw te zijn.
