De weersvoorspellingen voor de volgende week waren niet zo goed. We gingen dus de volgende dagen vaak varen, snorkelen en zwemmen, nu het nog kon. De tweede vaardag namen we koers richting het natuurpark Kamenjak. De toegang tot dit park op land is tegenwoordig betalend. Het is duidelijk heel populair. We zagen vele mensen op de rotsen liggen, in zee springen etc wat voor ons de charme wat deed verdwijnen. We kozen wat verderop een baaitje uit met bar waar je wat kon eten. Zalig vinden we dat, met het bootje ergens aanmeren en iets gaan eten. We kregen echter een "koude douche" toen we terug aan boord van ons bootje waren en hij niet wilde starten. 's Ochtends bij het vertrek hadden we ook al even gesukkeld maar we veronderstelden dat dit door een vuiltje in de naft was. Toen deed de motor het na wat proberen terug wel. Deze keer niet. We hadden wat geluk bij een ongeluk, de camping bleek slechts op 2 kilometer wandelen (een tiental kilometers varen). De matroos wandelde dus terug naar de camping om terug te keren met de auto. De kapitein bleef proberen om de motor aan de praat te krijgen. Anderhalf uur later stonden we met auto, boot in de koffer beide op de camping. Gelukkig lieten ze ons even gratis toe in het natuurpark zodat we de boot snel konden inladen. We hebben onmiddellijk de boot terug opgeblazen en de kapitein heeft aan de motor beginnen sleutelen, kijken maar niets gevonden. En toch, deed hij het weer. We deden nog een avondvaartochtje. Maar sindsdien starten we de motor altijd wat met een klein hartje. Gelukkig heeft hij ons de volgende dagen niet meer in de steek gelaten, start hij altijd direct.
's Avonds kwamen onze vrienden toe. Ze zijn Kroatië enkele dagen komen verkennen.
Onze poes in haar nopjes... We hebben ze kunnen aanleren dat ze zelf moet komen om haar harnasje te kunnen aandoen alvorens ze naar buiten gaat. Het heeft even geduurd maar ze heeft het nu door en komt dus (meestal).
De zon, 's ochtends, op de camping.
We gingen de volgende dag met z'n vieren varen. Niet te ver weg van de camping, je weet maar nooit. Althans toch niet ons anker uitgooien en de motor stil leggen. 's Middags stopten we bij één van de beach bars, deze keer op een eiland. Zeer idyllisch, onze lunch met zicht op zee, cocktail of frisse pint in de hand en wat zomerse muziek op de achtergrond.
En 's avonds gingen we eens zien wat Premantura te bieden had. We vonden terrasjes en restaurantjes.
