Wat doet een mens op een zonnige zondag in augustus? Men pakt een regio-kaart en zoekt een mogelijk idyllisch plaatsje aan zee. We reden samen met vrienden naar Calanque de Sormiou. Nadat we Marseille en zijn mooi maar ook minder mooie kanten gezien hadden vanuit de auto passeerden we nog even langs de buitenwijken met zijn grote appartementblokken en kwamen we aan op een parking op 2,5 kilometer van de baai. We mochten echter niet verder met de auto omdat we niet van de buurt waren. We besloten het er toch op te wagen en gingen, net als vele anderen, te voet verder. Voordat we goed en wel aan onze wandeling, met temperaturen van 30°C en meer, begonnen waren verwittigden mensen ons dat we best wel om 19u zouden terug zijn. Tot 19u was er wat bewaking op de parking, erna niet meer. De tocht naar de baai ging omhoog en omlaag, bijna een uurtje later stonden we aan de zee. We waren er echter niet alleen. We waren in onze opzet geslaagd, er waren niet vele toeristen te zien. De baai werd vooral bezocht door de "locals".
Marseille, in de verte...
De baai, met mooi blauw water.
en heel veel volk...
Even uitrusten...
De "blauwe short" duikt in het water!
De terugweg beloofde vermoeiend te zijn. De vrouwen probeerden een lift te versieren en na de eerste auto waren we daarin geslaagd. De mannen zouden te voet terug gaan. We hadden wel wat medelijden met hen toen we in de auto zaten. Tot we aan onze auto aankwamen. Daar stonden ze al! Hun charmes zijn blijkbaar nog net wat beter als de onze. Net nadat we onze lift hadden versierd hebben zij ook een lift te pakken gekregen die zelfs eerder vertrokken is als wij. We waren onder de indruk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten