We gooiden voorbije zondag de trossen los van de Por Qué No voor enkele dagen vakantie. We zetten koers richting Carnon, een kuststadje tussen Palavas-les-Flots en La Grande Motte. De eerste dag voeren we tot in St-Gilles. Hiervoor moesten we één sluis nemen. Net na St-Gilles zijn 3 (gratis) steigertjes, in hartje Camargue, waar we graag liggen. We zijn echter niet de enigen dus moesten we aanmeren tegen de kant omdat alle steigers bezet waren.
Dé kapitein & matroos.
We varen Beaucaire uit en zien een waterlek.
Foto genomen vanop het dak van de Por Qué No.
De kapitein z'n matroos kreeg promotie.
Een echte matroos moet alles goed in het oog houden...
Lunch!
Varen door de haven van Bellegarde.
Avond & nacht in St-Gilles.
Nagenieten op het voordek.
Zonsondergang...
Op een zonnige maandagochtend...
Een technisch probleem. Gelukkig kent de kapitein er iets van.
We varen verder naar Carnon, weer enkele uren varen zonder sluis maar met huurboten die aan de lopende band ons voorbij steken of kruisen.
Onze poes is duidelijk relaxed.
En ook bij de kapitein is er meestal niet veel stress te bespeuren.
Tussendoor kruisen we ook eens een bakbeest.
We hadden geluk toen we aankwamen in Carnon. Er was niet veel wind en de drie steigertjes waren vrij. We konden zelfs kiezen waar we aanmeerden. Luxe!
We waren nog nooit in Carnon geweest en lieten dus onze matroos achter op de Por Qué No voor een wandelingetje naar Carnon plage.
Aan bootjes geen gebrek in Carnon.
Tijd voor een plonsje in de zee!
Vakantie. Dan heb je tijd om voor de eerste keer confituur te maken. Het werd (te zoete) abrikozenconfituur. Gelukkig wel lekker maar de tweede poging zal wel met minder suiker zijn. Niet zoals voorgeschreven in het recept.
Onze boot ligt naast restaurant "Guinguette Mimi". We moesten maar enkele stappen zetten om op het terras van dit restaurantje plaats te nemen. Eten met zicht op onze boot, tijdens onze vakantie. Het is eens wat anders.
We haalden onze fietsen na anderhalf jaar nog eens van boord. Onze eerste fietstocht sinds lange tijd ging naar Montpellier, via Lattes. In totaal ongeveer 30 km. Niet slechts voor beginners.
De kapitein rust wat uit in de schaduw in Montpellier.
Het plein voor de "comédie" in Montpellier.
De medewerker van het toerismekantoor had ons gewaarschuwd voor Montpellier en fietsendiefstal. We zochten dus een plekje waar we even wat kracht konden ophalen voor de terugtocht, met zicht op onze fietsen.
De botenwereld is vaak heel klein. Zo zien we onze buren toekomen, naast ons. Leuk!
De volgende dag fietsen we naar Palavas-les-Flots en Villeneuve-les-Maguelone. In totaal een fietstochtje van ongeveer 20 km, langs overvolle stranden.
Palavas-les-Flots
De stranden nodigden ons niet uit voor een plonsje.
Het treintje dat de vele toeristen naar het strand brengt in Villeneuve-les-Maguelone.
Twee jaar geleden hebben we ook een vaartochtje gedaan met de Por Qué No. Toen zijn we iets verder door gevaren tot in Villeneuve-les-Maguelone, waar je kan aanmeren tegen de betonnen kant. We waren benieuwd welke boten we er zouden vinden. Het waren er velen.
De stoomboot van Sinterklaas?
Op de terugweg zochten we ons toch een klein plaatsje op het strand zodat we even wat verfrissing konden gaan zoeken. We durfden echter niet samen gaan zwemmen uit schrik voor diefstal.
Apéro met de buren!
Voordat we terug huiswaarts keerden mochten we nog gaan lunchen bij de buren. Het plan was om na de lunch te vertrekken. We ontdekten echter dat, na enkele dagen zonder elektriciteit, onze batterijen leeg waren. Onze diepvries en koelkast werkten dus niet meer net als onze pompen. We bleven de namiddag dus nog in de haven en vertrokken pas de volgende ochtend, nadat onze batterijen wat waren vol geladen dankzij de stroom die we mochten gebruiken van het plaatselijk restaurantje. Onze redder!
Zie daar, nog ander buren uit Beaucaire!
De haven van Carnon.
Gratis overzetbootje om van rive droite naar rive gauche te gaan in Carnon.
Vrijdag, om 7u30 was de Por Qué No al aan het varen richting Beaucaire. Onze zonnebril was onmisbaar. Ongeveer tien uurtjes later zouden we alweer aanmeren in Beaucaire. Jammer dat we niet langer konden blijven. Maar mooie liedjes kunnen soms een korte pauze nodig.
Paarden en reiger in de Camargue.
Varen kan ook vrij saai en vermoeiend zijn. We misten wat sluizen of actie onderweg.
Een boot die ons kruist, onze poes ligt er niet wakker van.
Kapitein op uitkijk.
Pannenkoeken bakken met een mooi uitzicht!
"Bakbeest in zicht"
We liggen alweer terug in Beaucaire. Gelukkig is de zomer nog niet gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten