De grote kuis van ons appartement is achter de rug, de huurders hebben de sleutels en trekken er vandaag in. De kapitein ging ook al samen met hen "auto-shoppen". Ze hebben een autootje gevonden in Beaucaire. De huurders, Denen die met hun boot enkele dagen geleden in Beaucaire toekwamen zijn heel sympathiek. Ze zijn 70 en 58 jaar oud, geen kinderen en zot van boten. We zien wat gelijkenissen. :-)
Een bezoekje aan de Ikea was nuttig om nog enkele dingen bij te kopen. Het voelt er een beetje als thuiskomen. We kennen de winkel ondertussen wel heel goed, zeker de keukenafdeling. Het kriebelde zowaar al een beetje om nog eens een keuken te gaan samenstellen, bij de matroos alleszins... ;-)
De kapitein is vandaag met een "blablacar" (een betalende "lift") mee naar Le Lavandou gereden om van daaruit met de een lift van onze vrienden tot bij onze auto te geraken. Ondertussen is ook onze auto terug in Beaucaire en zit ons tripje Le Lavandou er helemaal op. Die blablacar is echt wel makkelijk en handig. We zetten soms ook al eens onze autorit erop en hebben al enkele mensen mee genomen. Met het openbaar vervoer was het heel moeilijk om op minder dan 6 uren in Le Lavandou te geraken. De trein rijdt maar tot in Hyeres. De kostprijs zou ook wel wat hoger geweest zijn. De rit nu naar Le Lavandou kostte maar 17 euro.
Het voelt wat vreemd om nu opeens in herfstmodus te zitten terwijl we hier twee weken geleden vertrokken zijn met temperaturen rond de 30 graden. 's Ochtends en 's avonds is het al wat frisjes en we hebben al terug een dun donsdekentje op liggen. Slapen met dit weer is wel heerlijk. En dat doet heel goed want de afgelopen weken ging dat toch niet altijd even goed.
We hadden deze zomer vele bloemen waaronder rozen in onze bloembakken, en dit dankzij het meststof en regelmatig water geven. Er stond ook een tomatenplant die we gekocht hadden in de Ikea. Er kwamen vele tomaatjes aan maar ze waren heel klein. Zelfs kleiner dan een nagel. De laatste tomaatjes werden geoogst. Volgend jaar gaan we op zoek naar een plant met wat kerstomaatjes.
Ondertussen zijn we al vier weken met ons tweetjes, zonder onze Queen Toepie. Ze blijft heel erg gemist worden. Ongelofelijk hoe we gewoon waren om ze altijd in de buurt te hebben. Ze was heel graag gezien...
We hebben heel wat was en poetswerk dat ons hier weer bezig houdt. Vanaf zaterdag trekken er huurders in ons appartementje voor zes maanden en we willen vooraf een grote schoonmaak doen. De huurders zijn Denen die met hun boot tot Beaucaire zijn gevaren en de winter in het Zuiden willen doorbrengen vooraleer ze met hun boot terug varen. Hun boot is maar tussen de 8 à 9 meter dus wat te klein om comfortabel te zijn. Wij zijn uiteraard blij dat ze ons appartementje hebben uitgekozen.
We vertrokken twee dagen vroeger dan gepland in Le Lavandou omdat het weer begin volgende week er niet goed uit ziet om te varen en we hadden een tocht van ongeveer 250 kilometer op ons programma staan. Op vrijdag was het weer heel goed om te varen. We vaarden van Le Lavandou tot in Frioul, met een tussenstop aan Ile d'Embiez voor de lunch.
De vele lijnen op onze GPS tonen de diepte van de zee.
We waren opnieuw onder de indruk van de kust nabij La Ciotat, en nadien volgenden de Calanques van Cassis. Gelukkig ligt deze kust op vaarafstand voor ons vanuit Fos-sur-Mer. Hier komen we volgende zomer nog eens naartoe. Nu wilden we echter wat doorvaren omdat we gezien hadden dat het weer de volgende dagen niet zo goed zou zijn.
Zoek de visser...
Restaurantje "Chez le Belge". Ook hier willen we nog eens komen volgende zomer.
Les Goudes nabij Marseille. Moeilijk bereikbaar met de auto door de vele bezoekers...
Chateau d'If, voor Marseille.
De haven van Frioul
Overnachten deden we in de haven van Frioul. Een rustige nacht was het niet door de vele golven die ervoor zorgden dat het water tegen de Cha'lut klotste.
De zee was op zaterdag minder rustig dan gehoopt met golven tot een meter hoog. De vaartocht was toch wel hevig wat het minder aangenaam maakte.
Eens aan de haven van Port-Saint-Louis was het water rustig want we zaten op een kanaal. De haven stelt niet zoveel voor, en het kanaal tussen de zee en de haven is ook niet bijzonder. In Port-Saint-Louis namen we de sluis naar de Rhône. We hadden geluk dat er een vrachtschip achter ons vaarde die ook de sluis wou nemen. Dankzij hem konden we vroeger door de sluis. Voor pleziervaart zijn er 5 à 6 vastgestelde tijdstippen. We hadden dus normaal gezien nog ongeveer twee uur moeten wachten voordat we erdoor mochten. Het was lang geleden dat we nog eens sluizen gedaan hadden en het riep herinneringen op van toen we van België naar Beaucaire zijn gevaren en we 270 sluizen gedaan hebben op ongeveer 8 weken. Het hoogteverschil dat we met de sluis moesten overbruggen was niet veel.
Vele catamarans die aangemeerd liggen op het kanaal van Port-Saint-Louis.
De overzetboot "Bac de Barcarin". Hiermee kan je de Rhône oversteken, te voet, met de fiets of met de auto.
Op de Rhône (traject van 44 km) mochten we nog snel varen. Gelukkig maar want anders is het toch wel een saai tochtje. Dit stuk hadden we nog nooit gedaan en het was fijn om eens door Arles te varen. Zo zien we de stad ook eens vanop het water.
Na de Rhône volgde ongeveer 20 kilometer op de Petit Rhône. Ook hier mag er nog snel gevaren worden.
We sloegen vervolgens af naar het kanaal dat passeert langs Saint-Gilles en Bellegarde om te eindigen in Beaucaire. Hiervoor dienden we nog eens een sluis te nemen. Deze sluis was ook bemand maar het hoogteverschil was maar enkele centimeters dus we waren er vrij snel door.
De haven van St-Gilles stelt niet zoveel voor, en ook die van Bellegarde lag er wat triestig bij.
Het was wat een strijd tegen de tijd want de sluis van Nourriguier sloot om 19u en nu we zo dicht bij Beaucaire waren wilden we toch graag thuis geraken. Om 18u50 draaiden we aan de stok om de sluis in werking te zetten. Iets na 19u waren we door de sluis met een hoogteverschil van enkele meters en konden we de laatste 9 kilometer naar Beaucaire varen. De Cha'lut zal deze winter naast de Por Qué No blijven liggen.
