De toerist uithangen rond Isla Plana: Bateria de Castillitos, Bolnuevo etc.

We vallen hier van de ene verbazing in de andere. Positief en negatief. De regio is heel verlaten. Je ziet hier een mix tussen vele buitenverblijven, huizen en appartementen met typische spaanse finca's. De laatste zijn in onze ogen wat triestige huizen, met wat rommel er rond en niet echt verzorgd. Ook zie je hier vele serres en akkers met kolen, sla's enzovoort. Daartegen valt onze mond bijna open als we hier rond rijden van de vele bergen en de prachtige kust. 

Gisteren reden we naar de Bateria de Castillitos. De "Bateria" werd gebouwd en bewapend tussen 1933 en 1936. Het was uitgerust met twee kustkanonnen, elk krachtig genoeg om een projectiel van bijna één ton af te vuren tot 35 kilometer. De taak van de "Bateria" was om de toegang tot de baai van Cartagena te beschermen. Het bleef in dienst tot 1994. In 2009 besloot het ministerie het fort te herstellen. Tot onze verbazing was het bezoek gratis en mochten we overal binnen en buiten wandelen. Een zaklamp is geen overbodige luxe.

Tunnels, lege ruimtes etc om te ontdekken, dan is de matroos in haar nopjes.  

 Bovenstaande ruimte was volledig donker. Gelukkig zit er een goede flits op ons fototoestel. 

Op de terugweg kwamen we nog een ander leegstaand gebouw tegen. Maar na het bezoek van de vele leegstaande gebouwen zonet, waren we niet meer onder de indruk. 

Vervolgens stopten we in Isla Plana aan de ingang van een onderwatergrot. Voor duikers zonder claustrofobie een pareltje. De grot loopt ver door onder de grond. Zelfs moesten we kunnen duiken krijg je ons er zeker niet in!

Bovenstaand filmpje geeft een beeld van de ondergrondse grot.

In Puerto de Mazarron stopten we even langs de "Salinas". Ooit was de zouthandel langs de kust van Puerto de Mazarron een bloeiende onderneming, die zijn hoogtepunt bereikte in het begin van de de 20ste Eeuw. Om schoon zeewater te krijgen, moesten de fabrikanten het strand zelf vermijden, dus tunnelden ze door een rotsachtige landtong om dieper te geraken, waar ze geen sediment zouden bevatten. Toen de "salinas" nog in gebruik waren, werd het water naar binnen gepompt en gekoppeld aan een kanaal, en vervolgens doorgeleid naar verdampingspannen waar de hitte van de zon het werk deed. 

 Er lag een diepe plas water aan de ingang van de tunnel. Dit hield de kapitein niet tegen voor een bezoekje. 

Onze rit gaat verder langs Bolnuevo, een kuststad gekend voor onder andere zijn speciale rotsen. De erosie door water en wind zorgt voor prachtige rotsformaties. 

Wat verder genoten we nog van de grillige kust. Je ziet hier vele kleuren in de kust: orange, paars, geel, rood etc. Indrukwekkend!