Afsluit van een hoofdstuk. Dé groene auto, die al 17 jaar in de familie zit, is verkocht. Hij heeft ons geholpen in enkele belangrijke gebeurtenissen in ons leven: de matroos heeft ermee leren rijden, hij heeft de matroos naar Parijs gevoerd voor een drie maanden Erasmusstage, ook tijdens de verbouwingen van de boot kwam de auto weer van pas. En ook eens hier in Frankrijk heeft de auto ons nooit in de steek gelaten, gedurende de afgelopen zeven jaar. Maar ondertussen had hij de kaap van de 500.000 km genomen en draaide de motor niet meer als een naaimachientje maar reutelde eerder als een versleten grasmachine. De koper heeft er ons 500 euro voor betaald. De koper, half Hongaar, half Roemeen, beweerde dat hij alleen de motor nodig had. Hij probeerde dit ook te gebruiken in de onderhandelingen over de prijs. Maar toch, toen hij met de auto vertrok, wou hij langs de car wash passeren. Stiekem zouden we het toch nog wel leuk vinden als hij nog een vijfde leven zou krijgen...
We hebben het afscheid van ons hoofdstuk gevierd in Nimes, met vrienden. Ook het fototoestel is aan vervanging toe vandaar de slechte foto's.
En toen we om 1 uur 's nachts toekwamen nabij onze boot konden we niet verder. Ze waren bezig met het kappen van de bomen langs de weg. We zijn ervan overtuigd dat dit de beste beslissing is maar het was toch wat vreemd om te zien. Onze nachtrust was ook niet echt geweldig maar op één nacht waren de meer dan tien bomen gekapt. Benieuwd naar wat het eindresultaat na de werken zal zijn.
Momenteel zitten we wel heel open en bloot op ons bootje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten