We zijn weer up to date met de Franse administratie. Of toch niet...

Het was alweer enkele maanden geleden dat we in aanraking waren gekomen met de Franse administratie. We waren al vergeten hoe complex dat kan zijn. Op anderhalf uurtje komen al onze negatieve ervaringen met de Franse bureaucratie terug. We hebben er maar één woord voor, "ongelofelijk!". Het is moeilijk uit te leggen aan Belgen die niet in Frankrijk wonen of gewoond hebben, maar we kunnen met 100% zekerheid garanderen dat het erger kan dan in België. 

Ons eerste aanraking met de Franse administratie vandaag hadden we op de Préfecture van Nîmes, waar we onze tweedehands caravan, gekocht in Frankrijk, moesten gaan inschrijven. We waren vrij zelf verzekerd omdat we bewust een Franse caravan gekocht hadden om mogelijke problemen uit te sluiten. Dat is bij deze niet gelukt. De vorige eigenaar had blijkbaar enkele maanden geleden een nieuwe "carte grise", het inschrijvingsbewijs, aangevraagd wegens verlies. Hij heeft ze echter blijkbaar achteraf terug gevonden en onze deze oude kaart mee gegeven. Gevolg is dat deze kaart officieel vernietigd is en ze op de Préfecture de nieuwe kaart willen hebben. Indien de vorige eigenaar deze niet meer terug vindt of niet reageert op onze aangetekende brief kunnen we met het bewijs van geen reactie op onze aangetekende brief alsnog met deze "oude" carte grise een nieuwe carte grise op onze naam aanvragen. Het makkelijkste voor ons zou zijn dat de vorige eigenaar even in zijn berg paperassen duikt en ons de juiste carte grise opstuurt. Een derde mogelijkheid is dat deze eigenaar naar zijn préfecture opnieuw een carte grise gaat aanvragen maar ik vrees dat dit de minst logische oplossing is. Voor de Franse administratie die graag veel onnodig werk doet en graag een berg papier verzamelt is het misschien wel de beste. Zucht. We vertrokken vanochtend voor twee administratieve zaken in Nîmes te regelen en zeiden onderweg tegen elkaar: "We moeten ons er nu al bij neer leggen dat dit vandaag bijna met zekerheid niet in orde gaat zijn en dat we nog een tweede keer terug moeten gaan". Jammer genoeg hebben we gelijk gekregen. Als je in de Préfecture aan het wachten bent, wat meestal toch bijna een uurtje is, zie je altijd zeer blije gezichten als de mensen aan de kassa staan. We begrijpen het gevoel. Betalen lijkt op dat moment heel leuk omdat je weet dat het dan in orde is. Je ziet echter even vaak mensen teleurgesteld en gefrustreerd terug buiten gaan dan naar de kassa (waar je nogmaals mag aanschuiven).

De tweede halte vandaag was "Greffe Tribunal de Commerce" in Nîmes waar ik me wil laten registeren als "agent commercial". Ik had een hele stapel papieren op zak die ze maar zouden kunnen vragen: Certificat de Résident, geboorteakte, internetfactuur, bewijs van sécurité sociale, chequeboekje, RIB, ... Ik dacht goed voorbereid te zijn maar het is nog maar eens duidelijk dat het onmogelijk is om weerstand te bieden tegen de Franse bureaucratie. Een medewerkster van de "Greffe", die duidelijk niet erg gemotiveerd was, gaf me een lijst van papieren die ik nodig had. Ik begon de lijst te overlopen. De eerste documenten had ik bij en ze keek me zeer verbaasd aan. Met lichte voldoening zei ze me wel dat ze copies van deze documenten moet hebben, en dat ze geen copies kan nemen, ook al stond er een hele grote kopiemachine achter haar rug. Geen probleem mevrouw, ik heb al van alle documenten een kopie! 
Het laatste document dat ik moest afgeven was een in te vullen formulier, wat ik op internet kon vinden. Ik vroeg vriendelijk of de mevrouw dit document niet van internet voor mij zou kunnen afdrukken. Nee hoor, dat is niet mogelijk. Ze beschikt immers alleen over intranet en niet over internet. En dat voor een handelsrechtbank. Onvoorstelbaar vinden we dat. Een document om je te registreren bij hun instantie dat ze je zelf niet kunnen bezorgen. Drie keer adem halen, vriendelijk vragen of je het dossier ook kan opsturen en terug buiten gaan. Gelukkig hebben we cheques waarmee je de betaling ook ineens in orde kan brengen. 

Ik vraag me soms af hoe de Fransen die naar België verhuizen denken over de Belgische administratie. Ik veronderstel een beetje dat ze zwaar teleurgesteld zijn dat ze geen cheques kunnen gebruiken maar verder toch soms van hun stoel vallen hoe snel iets geregeld kan zijn. Geduld is een mooie deugd, jammer genoeg zit er in mij hiervan maar een mini-dosis. Gelukkig net voldoende voor de Franse administratie, voorlopig...

Eens terug thuis vullen we braaf de nodige papieren in, nemen we een envelop en sturen we zoals een voorbeeldige Franse inwoner de papieren op met de post. Ik houd mijn hart vast voor de dag dat er eens een envelop met belangrijke papieren verloren gaat. Vandaar dat het altijd aan te raden is om er een copie van te nemen. De papierindustrie moet hier toch wel duidelijk een hogere omzet hebben dan in België. Om nog maar te zwijgen van De Post.

Tijd voor een gezonde lunch, wat grommen tegen elkaar en te besluiten dat buiten de Franse administratie, en soms de Fransen, Frankrijk toch een heel mooi land is waar gelukkig meestal de zon schijnt. Amen!