Haus Sautens in Oostenrijk

Zuid-Frankrijk is uiteraard TOP, maar voor wie toch zin heeft om de bergen op te zoeken deze tip: http://www.haussautens.com/

Haus Sautens is een origineel Tirools “bauernhaus” in Sautens, aan het begin van het Ötztal. Met veel zorg werd het 80 jarig oude huis in 2011 volledig gerenoveerd en werden er 2 appartementen in onder gebracht. Het chalet is volledig te huur of elk appartement kan apart gehuurd worden. Haus Sautens is van Belgische vrienden van ons en sinds kort te reserveren.

Een geflambeerd etentje met de buren

We hadden al enkele keren onze voeten onder tafel mogen schuiven bij Luc & Liliane, één van de bootburen uit het koude België. Nu was het onze beurt om voor de diner te zorgen. We hadden ze gisterenavond uitgenodigd. Op het menu stond:

- Geflambeerde scampi's op de plancha met een cocktailsausje van de kapitein en verse lookbroodjes

- Filet Mignon van het varken op z'n Italiaans met verse pasta

- Trifle met verse frambozen

- Koffie met chocolaatje

Op zich lijkt dit een vrij eenvoudig menu maar toch was het dat niet helemaal. 

Het was de eerste keer dat we onze pasta zelf gingen maken. Dennis had vorige week een pastamachine gekregen en dat wilden we toch graag eens uitproberen. Als backup hadden we een pak pasta in de kast liggen. :-) De deeg hadden we gemaakt met 300gr bloem, 3 eieren en 30 ml olijfolie. Daarna zes minuten kneden en enkele uren in de frigo. 

We hadden op internet gelezen dat je best de pasta onmiddellijk kon koken nadat je die gemaakt hebt. Blijkbaar is dat niet echt nodig en kan je dit perfect enkele uren vooraf maken als je er wat bloem op strooit. Onze gasten hadden gelukkig ervaring met pasta zelf maken en hebben ons een kookles gegeven. Gelukkig maar! Dertig minuten later was onze deeg, mooie tagliatelle geworden. Luc en Liliane leerden ons ook dat olijfolie niet noodzakelijk is in verse pasta. Daardoor was hij soms net iets te glad in onze pastamachine. Het was alleszins heel leuk om te maken en voor herhaling vatbaar. De machine zal nog regelmatig uit de kast gehaald worden.

Het risico zat blijkbaar in de geflambeerde scampi's. We hadden dat al enkele keren gedaan en vreesde zelfs of dat het wel zou lukken op de plancha. En of het lukte! Toen Dennis de Calvados op de plancha goot en het in brand stak kwam er een grote vlam te voorschijn. Ik had ingezoomd om de vlam zeker niet te missen maar dat bleek absoluut niet nodig. 

Het bleek geen goed idee want Dennis zijn wenkbrauwen waren opeens iets korter en ook zijn eerste haren op zijn hoofd. Gelukkig hadden we een Eerste Hulp kistje aan boord met een goed zalfje. Al bij al viel het nog goed mee maar toch. Als we nog gaan flamberen gaan we toch eerder de tas met alcohol apart in brand steken. Niet meer rechtstreeks de alcohol op het vuur. Dat blijkt niet zo'n goed idee. 

Het dessert, de trifle met frambozen, was vooraf gemaakt en verliep heel vlotjes. 

De avond was geslaagd! Maar het was  er eentje die we ons nog wel gaan blijven herinneren omdat het gezellig was uiteraard maar ook door het extra spektakel dat we gebracht hadden.

Samenvatting: komen eten bij ons is op eigen risico.

Herfst doet zijn intrede in Zuid-Frankrijk

In La Douce France begint stilletjes aan de herfst zijn intrede te doen. De zwoele temperaturen zijn het land uit en hebben plaats gemaakt voor een heerlijke nazomer. We doen niet meer onmiddellijk de deur open 's morgens maar wachten tot 10u zodat het een beetje warmer is buiten. Als we 's avonds gaan eten nemen we een jasje mee om ons in de late uurtjes mee te verwarmen. Ook zoeken we 's nachts al eens ons zomerdonsdeken omdat het toch wat frisjes begint te worden. De ventilator moet geen overuren meer draaien en de witte doeken mogen ook stilletjes aan van de ramen af. De airco verhuist terug naar het motorruim. De rust keert weer in Beaucaire. De terrasjes zitten niet meer overvol 's avonds. 

Maar eigenlijk vinden we het allemaal wel leuk. Het is eens iets anders en we weten dat we zeker niet mogen klagen met de zomer die we hebben gehad. En nog hebben, want overdag is het nog altijd warmer dan 25 graden en het zonnetje schijnt bijna elke dag. De zomerkleedjes verdwijnen nog niet achter in de kast. Maar na enkele maanden komt er eens een lange broek en kousjes uit de kleerkast. En zelfs de grote schoonmaak is in ons bootje al gebeurd.

De zonnebloemen zijn begraven in de vuilbak en hebben plaats gemaakt voor verse basilicum, munt, peterselie. De tijm heeft de overgang naar de herfst overleefd. De cactusjes hebben na vele jaren overleven in mini-potjes eindelijk wat meer aarde gekregen rond hun worteltjes.

We beginnen ook al plannen te maken voor volgende zomer. We dromen van een ruime zitbank achteraan op onze boot. En een grote tent, afdak om onze leefruimte weer net iets groter te maken. Dennis is zijn onderzoek gestart en we kijken net iets meer naar het achterdek van andere boten. De ideëen groeien. 

Ook voor ons zaakje zijn er nieuwe klanten die erbij komen. De klanten beginnen ons te vinden. En daar kunnen we alleen maar voor juichen. "Laat maar komen", zegt Grietje. :-)

Het begint zelfs al eens te kriebelen om naar België te gaan voor een bezoekje aan familie en vrienden. ;-) Maar dit zal toch nog even moeten wachten. We hebben immers nog elk weekend klanten die we mogen verwelkomen en uitwuiven tot begin november. Gelukkig krijgen we tussenin nog eens een bezoekje. En is onze biervoorraad nog voldoende om een koude winter door te komen.

Maar er zijn ook zaken die helemaal niet veranderen met de seizoenen. We zijn nog altijd geen "partners" van SFR. Na meer dan 3 weken, enkele telefoontjes en bezoekjes aan de SFR-winkel werkt ons ADSL-internet nog altijd niet. Dus ook nog altijd geen vaste telefoon of Franse TV. Om ons te "tevreden" te houden hebben ze ons tijdelijk een onbeperkte 3G-stick gegeven zodat we daarmee kunnen internetten maar dit is eigenlijk niet beter dan onze andere 3G-stick met gratis WIFI. Beide hebben een zwakke verbinding en van beide valt de verbinding regelmatig uit. Wat SFR wel goed doet is de facturen sturen maar daar zijn we dan ook niet tevreden over. Wordt vervolg, deel 5921...

Nog een extra nota voor de buren in Beaucaire: vanaf eind volgende week begint ook de herfst in restaurant "Le Soleil". Dan gaan ze van start met de nieuwe winterkaart van kok Patrick. Ik heb een aanvraag gedaan voor vol-au-vent met frieten maar dit zal eerder een "plat du jour" worden dan een vaste menu op de kaart. :-)

Tripje naar Port-Grimaud zit er weer op...

Ons tripje naar de Côte d'Azur zit er weer op. Het was kort maar rustgevend en zoals het hoort te snel voorbij. Alles was aanwezig voor een geslaagde vakantie: zon, zee, strand en wijn. We hebben onze auto meestal op de camping laten staan. We zijn er dan ook al meer dan zeven keer geweest dus we kennen de regio ondertussen al wel vrij goed waardoor we volledig kunnen genieten van niets doen en luieren op het strand.

 Cavalaire-sur-Mer

 Dennis & Ivo op het strand

 Genieten! Lekker luieren op het strand

 Etentje op de camping

 Ontbijt op het strand

 Port Grimaud

 Dennis zijn droom-Mercedes. :-) Het zal altijd bij een droom blijven...

Dennis zijn verjaardag

18 september 1977 is de geboortedatum van Dennis. Ik ben even gaan kijken naar de Wikipedia-website en daar lees ik dat 18 september de 261ste dag van het jaar (262ste dag in een schrikkeljaar). Hierna volgen nog 104 dagen tot het einde van het jaar.
Ook is ons duidelijk geworden waarom Dennis naar het warme Zuiden wou trekken. We lezen immers dat op zijn geboortedatum het laagste etmaalgemiddelde gemeten werd met een temperatuur van 9,2°C. Dat zal wel wat te frisjes geweest zijn aan zijn kleine voetjes. :-)

Enkele gebeurtenissen in het verleden op 18 september zijn:
- 1851: Eerste publicatie van de New York Times

- 1971: geboorte Lance Armstrong (Amerikaans wielrenner)

- 1970: overlijden Jimi Hendrix (27), Amerikaans rockmuzikant

- Nationale feestdag van Chili

We hebben zijn verjaardag gisteren gevierd met een eenvoudig etentje op een camping in Grimaud. We zitten immers voor enkele dagen in onze caravan voor een midweekje weg. Op het menu stond een verse spaghetti bolognaise met aangepaste wijnen. Een verjaardag kan niet zonder cadeautje natuurlijk. Met de winter in het vooruitzicht, en dus net iets meer tijd om te kokerellen, heeft Dennis een pastamachine gekregen om verse pasta te kunnen maken. We zijn benieuwd... Wordt zeker vervolgd.

We hebben ons hier goed geïnstalleerd op de camping. Onze voortent staat deze keer ook recht en tussen de caravannekes door zien we de zee. Als we 20 stappen zetten staan we met ons voetjes in het water en hebben we een uitzicht op St-Tropez. Dit is onze lievelingscamping! En ook Toepie heeft het naar haar zin. Jammer genoeg is er vandaag veel wind waardoor ze haar schattig neusje optrekt voor een wandeling. Gelukkig voorspellen ze morgen minder wind. 

Helaas is deze camping gesloten vanaf begin oktober tot begin april. We gaan dus op zoek naar een alternatief voor het winterseizoen.

White Party

Gisterenavond gingen we voor de eerste keer in Frankrijk naar een feestje. Toch sinds we in Zuid-Frankrijk wonen. Het was leuk, we hebben nog eens een dansje kunnen doen. Dresscode was "white".  Mijn collega's van Languedoc Sun hadden ons uitgenodigd. Aan ambiance geen gebrek! Al moet ik bekennen dat ze nog niet kunnen tippen aan de Ladies van de Gazet. :-)

De volgende ochtend had ik het wat moeilijker. Enkele gasten die logeerden in één van de appartementen waarvoor we sleutelbeheer doen wilden graag al vertrekken om 7u omdat ze ver moesten rijden. (tot in 1u onder Parijs!!!) Deze keer ging ik met hele kleine oogjes... :-)

Op de GROTE stoel...

Morgen is het D-day, Dennis-day dus omdat het zijn verjaardag is. Om dit uitgebreid te vieren gaan we enkele dagen met onze caravan naar Port-Grimaud aan de Côte d'Azur. Daar krijgen we het gezelschap van Ivo uit het koude België.

Meteo France: interessante weetjes

Het weer is een onderwerp dat ons erg interesseert. Na even surfen ben ik op de website Metéo Passion terecht gekomen waar ik enkele interessante weerkaarten heb gevonden. Link: http://www.meteopassion.com/index.php. 

De eerste kaart geeft het aantal zon-uren per jaar weer tussen 1991-2010. Het verschil tussen België, Noord-Frankrijk en onze regio is duidelijk te zien. Marseille en Toulon zijn de beste steden voor de zonnekloppers.

De tweede kaart geeft het aantal dagen per jaar weer tussen 1991-2010 zonder zon. 

De derde kaart toont het aantal dagen per jaar dat er meer dan 65 km/u wind was. Jammer genoeg scoren we daar ook goed op. Al vind ik de wind in de zomer vaak wel zalig omdat het toch voor wat afkoeling zorgt. In de winter zou ik vaak graag de natuurlijke ventilator (mistral) willen kunnen uitzetten.

De vierde kaart toont het gemiddeld aantal dagen per jaar tussen 1961-1991 met mist (zichtbaarheid minder dan 1000m):

Deze kaart toont de dagen dat het warmer was dan 25°C per jaar tussen 1991-2010.

De laatste kaart toont het gemiddeld aantal dagen per jaar dat de temperaturen 0°C of minder waren.

Moraal van het verhaal: "Het is hier goed leven in Beaucaire!"

Als je het zelf wil opvolgen kan je eens surfen naar verschillende webcams. 

Op de site van Metéo Passion vind je webcams verspreid over Frankrijk: http://www.meteopassion.com/webcams.php. 

Het weer in Montpellier is te vergelijken met ons weer: http://www.montpellier.fr/150-webcam-comedie.htm

Als je graag de webcam in Beaucaire wil zien moet je ons maar even Skype'en.  ;-)

Zondag, rustdag

Het weer in Beaucaire blijft zalig! We hebben regelmatig nog eens temperaturen boven de 30 graden en de zon is meestal aanwezig. Soms mis ik het zelfs een beetje om eens een lange broek te kunnen aandoen. Dat is alweer even geleden. Dit jaar kunnen we zeggen dat we een zomer gehad hebben en het is nog niet gedaan. De zon is met ons! Gelukkig... :-)

Ondertussen is het meer dan 1 jaar geleden dat we in Leuven vertrokken zijn. Op 8 september 2011 hebben we onze motor gestart in Leuven. Wat vliegt de tijd!

Ons vervelen hebben we alleszins nog niet gedaan. Momenteel hebben we onze handen vol met de sleutelbeheren, klussen, kuisen, wassen maar ook klanten bellen en opvolgen voor de verschillende bedrijven waarvoor we werken. We dachten gisteren een rustdag in te lassen maar dit is uiteindelijk maar een halve rustdag geworden doordat een klant zijn auto op het marktplein geparkeerd had en we dus op zoek konden naar hoe hij deze terug kon krijgen. De politie in Beaucaire en Tarascon blijkt alleszins niet bereikbaar op zondag. Ook van de depannagedienst vonden we geen telefoonnummer waarop we iemand konden bereiken. De klanten moesten zichzelf dus ook maar een rustdag in Beaucaire inlassen en maandag ochtend naar het politiebureau stappen tijdens de officiële openingsuren. Vandaag stond de Duitser terug voor onze deur. Hij was naar de politie geweest die hem vertelden dat hij zijn auto kon gaan afhalen bij de depannagedienst nadat hij €119 had betaald. Ik heb de man een lift gegeven en weet nu voor de volgende keer welke nummer te bellen wanneer je auto weg gesleept werd in Beaucaire. Een mens leert hier elke dag bij. 

Een andere klant had een probleem met hun douche die verstopt was. Gelukkig weet Dennis voor de meeste klussen wel raad. Handig om in huis te hebben zo'n klusjesman!

Eens onze halve rustdag van start was gegaan hebben we een bezoekje gebracht aan Mas des Tourelles waar gisteren de jaarlijkse wijnpersing te gebeuren stond. Ze hebben er de "wijnpers" vanuit de middeleeuwen nagebouwd door middel van opzoekingen in oude geschriften. Eén keer per jaar kan je de houten pers in werking zien en natuurlijk ook hun wijn proeven. Hun oude wijnen, gemaakt zoals vroeger, hadden smaken die je niet onmiddellijk zou verwachten in wijn. Het deed me soms ook denken aan Sherry of Porto.

Meer informatie: http://www.tourelles.com/

Hierna gingen we naar de Abbaye de Saint-Roman. Dit is een oud klooster. Heel leuk om eens te zien en vooral met een mooi uitzicht op Vallabregues, Les Alpilles, Luberon, Tarascon, ... Er waren wat wolken toen we op het terras stonden dus de Mont-Ventoux en Palais des Papes konden we jammer genoeg niet zo duidelijk zien.

Meer informatie: http://www.abbaye-saint-roman.com/spip.php?article15

Als afsluiter van onze rustdag genoten we met onze bootburen van een uitgebreide aperitief op onze boot en een etentje in "Le Soleil". We konden rustig buiten eten tot 23u 's avonds. Lange mouwen hadden we niet nodig. Wat kan het leven toch zalig zijn.