En plots is het herfst en hebben we de eerste keer terug een lange broek aan en de verwarming al lichtjes aangezet. Gelukkig zou het enkel voor dit weekend zijn door een fris windje dat hier waait maar de temperaturen gaan niet meer tot boven de 25 graden. We wisten dat dit eraan zat te komen dus probeerden we de voorbije week toch zoveel mogelijk te genieten van de zomerse temperaturen.
Zo reden we een dagje naar zee, Port Camargue. Op de heenweg deden we samen snel een fotoshoot in Aigues-Mortes. Met twee gaat dit toch wel een stuk sneller en erna konden we naar de bootjes gaan kijken in Port Camargue. We sloten de dag af in Montpellier, met stoofvlees en frietjes bij vrienden op het terras. Het was nog heerlijk warm, rond de 30°C.
Leuke buitenkeuken.
De kapitein was jarig op vrijdag 18 september. We reden naar ons zeilbootje om te gaan varen. Deze keer zou er eens wind zijn dus we keken er naar uit om voor de eerste keer echt te zeilen. Bij aankomst zagen we dat er inderdaad een stevig windje stond. We vaarden de haven uit en na enkele minuten terug in. De wind leek ons wat te hevig voor ons niet-ervaren zeilers. Ons motortje (6 pk) had moeite om onze boot in de wind te krijgen opdat we de zeilen konden hijsen. De schroef kwam door de golven telkens boven water. Dat gaf ons geen gerust gevoel om verder de woelige zee op te varen. We genoten dan maar van het zicht in de haven en gingen even zwemmen vanaf het strand. De zee was nog aangenaam warm en de golven waren best leuk. 's Avonds gingen we met vrienden een pizza eten in Beaucaire, en uiteraard erna een pintje drinken op ons achterdek. Het werd een hele gezellige avond.
Op zaterdag gingen we wat kuieren in Vallabrègues. Dit dorpje ligt op minder dan een kwartier rijden van Beaucaire en heeft ook een haven (op de Rhône). We hadden hier nog nooit rustig rond gelopen en waren eigenlijk wel positief verrast om te zien dat vele van de huizen al gerenoveerd zijn. Er hing ook een aangename sfeer, de mensen waren vriendelijk. De plaatselijke beenhouwer heeft lekkere worsten met champignons, er zijn twee cafeetjes, supermarktje en pizzeria. Het dorp is gekend voor de "vannerie", het maken van manden. Er is ook een museum aan gewijd.
Maar de zon scheen niet altijd. Het voorbije weekend kregen we hevige regen over ons. In de Cevennes zorgde de regen voor overstromingen en veel schade. Gelukkig bleven wij gespaard van die ellende.
Op zondag konden we al terug genieten van de lunch op ons achterdek.
Op zondag gingen we eens wandelen dicht bij huis. Vanaf de boot wandelden we naar ons huisje en verder langs de Rhône, een rustige wandeling van 10 kilometer.
Op woensdag hadden ze weer een windje voorspeld vanaf de namiddag. We reden nog eens naar Fos-sur-Mer om te gaan varen. De vaartocht begon nog heel rustig met motortje maar de terugtocht konden we eindelijk eens wat echt zeilen. Heel fijn. Maar toch denken we ondertussen dat zeilen niet helemaal voor ons bestemd is. Benieuwd of de volgende vaartochtjes ons toch nog van gedacht kunnen doen veranderen.
De kapitein heeft ondertussen ook onze fietsen terug wat leven ingeblazen, de banden stonden plat en de kapitein heeft een nieuwe zadel. Onze eerste fietstocht ging naar de supermarkt. Er was geen zuchtje wind dus dat ging vlotjes.
Sinds enkele weken kuisen we weer zelf de vakantiehuizen van klanten. De poetsvrouw die ons een handje hielp heeft er geen zin meer in. Nochtans, in één van de huizen zit er altijd een enthousiaste supporter, de poes van de buren. De poes mag er eigenlijk niet zijn en we hebben ze al proberen weg te jagen met een borstel, veel lawaai en zelfs steentjes naar gegooid, maar ze komt altijd terug en is onweerstaanbaar lief. Ze komt zonder aarzelen ook binnen en kent duidelijk het huis al vrij goed. Eén van de huurders deze zomer han er zelfs eten voor gekocht en ze gedurende hun 2 weken durende vakantie binnen gelaten. Ondertussen hebben we het wat opgegeven om haar weg te jagen. We proberen ze te negeren maar dat is wel heel moeilijk.
