Eén van de twee families vrienden bleven gelukkig nog een tweede week wat ons de tijd gaf om wat uitstappen samen te maken. Zo gingen we samen kajakken op de Gardon, karten in Beaucaire (voor de liefhebbers) en met ons bootje varen in Carry-le-Rouet. Het ene bracht al wat meer verkoeling als het andere.
Op de bus op weg naar de start...
We waren nog nooit gaan karten in Beaucaire maar onze "toeristen" wisten ons te overhalen om het eens uit te proberen. Het was meer dan geslaagd. Karten in openlucht, het is eens wat anders. Bovendien is het een leuk parcours. De matroos kon het jammer genoeg niet halen tussen de mannen maar hinkte niet ver achterop.
Eindelijk was het dan zover, de Tjoep werd nog eens te water gelaten op zee. Normaal gezien gebeurt dit ergens in april, dit jaar was het wat later mede door de coronatoestand. Met z'n vijven was het niet echt mogelijk om in planee te varen maar met vier lukte het perfect.
De matroos had ook iets te vieren de voorbije vrijdag. 38 zomers oud is ze ondertussen. Dit vierden we met een lunch onder ons tweetjes en een pizza-avondje op de Por Qué No. Het was tevens een afscheidsetentje met onze vrienden. De vakantie zat er voor hen bijna op.
Op zondag reden we nog eens naar ons zeilbootje in Fos-sur-Mer. De papierwinkel zou dan toch in orde zijn waardoor de koop kan doorgaan. De kapitein heeft het motortje al in orde gekregen. De volgende stap was om de mosselen en ander groensel van de boot af te krabben zodat we de romp konden bekijken. Het idee was om de boot een dag uit het water te halen maar dit zou pas in september lukken. We doken dus de zee in gewapend met spateltjes om de boot af te krabben. Met resultaat. De terugtocht ging heel wat vlotter als de heenvaart. De volgende stap is de zeilen eens uitproberen maar dat is voor een volgende keer. We hadden immers die avond bezoek en wilden op tijd terug in Beaucaire zijn.
Ondertussen zijn we een "kilometervreter" armer. Onze auto waar we bijna 150.000 kilometer mee gereden hebben gedurende de afgelopen 4 jaar is verkocht. Veel te goedkoop als je het de matroos vraagt want die reed er nog dagelijks mee, goed vanaf volgens de kapitein. De auto was niet meer door de technische controle geraakt en de kosten bleven maar oplopen dus was het tijd om afscheid te nemen. Met 394500 kilometer op de teller verkochten we de auto aan een Roemeen die in Marseille woont en een zaak heeft in het exporteren van auto's. Hij gaat waarschijnlijk een nieuw leven tegemoet in Roemenië of elders. De auto heeft ons meermaals in de steek gelaten maar we hebben er ook mooie tijden mee gehad dus het is toch wel wat een moeilijk afscheid. De laatste rit samen ging naar de Lidl. ;-)
