De voorbije week probeerde de kapitein onze verwarmingsketel te repareren en onze auto te repareren. Beide waren niet eenvoudig. Voor de verwarmingsketel hadden we een chauffagist gecontacteerd. De man, genoemd "pannenkoek", kwam na 18u drie avonden na elkaar langs. Hij kende jammer genoeg niet veel meer dan de basis en slaagde er niet in om onze brander terug aan de praat te krijgen. Zelfs onze brander vervangen door een occassie-brander om ons te depanneren resulteerde in de kade zonder elektriciteit waarvoor de havenmeester moest langs komen om de elektriciteit terug aan te zetten. De "pannenkoek" was uiteindelijk wat ten einde raad en raadde ons aan om de brander te vervangen. Een nieuwe brander kost al gauw tussen de 500 en 800 euro. Dit zagen we dus niet als oplossing voor ons probleem. Het was de kapitein al snel duidelijk dat de pannenkoek de oplossing niet ging vinden. Hij belde dus meermaals met de fabrikant van onze verwarmingsketel in Nederland en Frankrijk en ging zelf op zoek naar de oorzaak. Met wat onderdelen uit de pannenkoek zijn camionette en de kennis van de kapitein kregen de mannen de verwarmingsketel terug aan de praat. We kunnen eindelijk terug douchen en onze centrale verwarming aanzetten. We zijn blij dat we niet meer op verplaatsing moeten gaan douchen. Ondertussen weten we wel welke de betere douches zijn in de verschillende huizen en appartementen die we beheren.
De kapitein op zoek naar het probleem van onze verwarmingsketel.
Jammer genoeg stond er dan ook nog de reparatie van onze auto op zijn to do-lijstje. Ongeveer 15 uren heeft hij moeten sleutelen om een dichting onderaan onze motor te vervangen en de injectoren te vervangen. Om de dichting te vervangen moest de turbo, EGR-klep, mazoutfilter, common rails, inlaatconnectoren en nog wat prul gedemonteerd worden. De auto start ondertussen terug en we hebben er al een 250 km mee gereden. De motor draait echter niet zo goed. De kapitein gaat nog verder op zoek naar de oorzaak hiervan maar de matroos is al heel blij dat de auto terug werkklaar is.
's Avonds waren we de voorbije week bij verschillende vrienden uitgenodigd. Wat ontspanning deed ons deugd. Op zondag gingen we met vrienden wandelen nabij Saint-Rémy-de-Provence. De zon wou jammer genoeg niet mee maar dat kon de pret niet bederven.
Op maandag had de matroos een werkafspraak gepland nabij de Ardèche. Aangezien het een feestdag was besloot de kapitein chauffeur en fotograaf van dienst te zijn. Ondertussen kon hij ook de auto eens uittesten. Nadat het contractje getekend was gingen we lunchen en wandelen in de streek. Het verbaasde ons om te zien dat de meeste restaurantjes gesloten waren tot in maart. De toeristen doen duidelijk deze streek economisch draaien. Op het einde van onze afspraak had de kapitein een schok gevoeld. We waren net aan het recht staan van onze stoel. De matroos had niets gemerkt. Enkele uren later kregen we telefoon van vrienden met de vraag of we de aardbeving nabij Montelimar gevoeld hadden. Dat verklaarde waarom de stoel wat bewoog....
Een wandeling op "het strand".
Zicht op "Aiguèze".
Een grot die enkele meters diep ging.
Op dinsdag kreeg de matroos hulp bij het kuisen van ons huisje en een appartementje voor en na de lunch. De nieuwe werkweek is alweer gestart.
