Franse banken, we gaan er nooit vriendjes mee worden. Zo hoort hier bij een eenvoudige overschrijving nog altijd een ganse procedure. Eerst moet je het rekeningnummer registreren en dan kan je pas 3 werkdagen later de effectieve overschrijving doen. Maar het bedrag van deze overschrijving mag niet te hoog zijn want anders belt de bank je op of moet je een afspraak met de bank maken. Ze willen dan ook nog weten waarom je die bepaalde overschrijving wenst te doen.
Vandaag probeerde de matroos via haar professionele bankrekening een overschrijving te doen. Deze professionele bankrekening is duur, kost meer dan 32 euro per maand wat hier in Frankrijk nog vrij goedkoop is. Na enkele pogingen waar er op de website van de bank stond dat de dienst buiten service was hebben we dan toch de bank maar gecontacteerd met de vraag of zij eventueel het rekeningnummer handmatig kunnen registeren. De bankbediende vertelde ons dat dit kon, maar dat het 4,8 euro zou kosten. En dat als ik zelf met mijn professionele rekening overschrijvingen zou willen doen, ik hiervoor nog eens extra 4 euro per maand moest betalen. Gelukkig was er ook de mogelijkheid om de betaling via cheque te doen. Het chequeboekje werd met tegenzin boven gehaald en de cheque is met de post vertrokken naar de ontvanger. Zucht! Zelfs na meer dan acht jaar hier te wonen blijft het voor sommige zaken toch wel moeilijk om ons aan te passen.
De matroos heeft haar groene vingertjes boven gehaald. In de supermarkt verkochten ze zakjes met zaad om basilicum en ruccola te planten. Het resultaat is eigenlijk bijzaak, het zien groeien daarentegen is heel leuk. Ze doen het beide goed.
De matroos heeft haar groene vingertjes boven gehaald. In de supermarkt verkochten ze zakjes met zaad om basilicum en ruccola te planten. Het resultaat is eigenlijk bijzaak, het zien groeien daarentegen is heel leuk. Ze doen het beide goed.
Op zaterdag was het heel mooi weer. De zon scheen, er was bijna geen wind en de temperaturen lagen rond de 15°C. We gingen er wat rond kuieren, lunchen en wat shoppen.
We proberen enkele verschillende soorten koffiebonen uit van dit winkeltje. Ze bestaan dit jaar 100 jaar. We zijn benieuwd.
Eén van de belangrijkste redenen waarom we op zaterdag naar Nîmes gingen is om eens langs te gaan in L'Arène des chats, een theehuis waar een 5 tot 10-tal poezen rond lopen. De bedoeling is om een nieuwe thuis te vinden voor de poezen, of om gewoon eens in goed gezelschap te vertoeven terwijl je van je koffie'tje of thee geniet. Wij werden vereerd met het gezelschap van een zwarte poes van zeven jaar oud. Een lieveke die heel graag geaaid werd. Wat jammer dat we niet de plaats hebben om ze mee te nemen. De eigenares van het theehuis vertelde ons dat in het algemeen zwarte en rosse poezen minder makkelijk geadopteerd worden. Mensen zijn bijgelovig wat de zwarte poezen betreft. Niet te begrijpen...
Deze grijze poes was heel wat minder sociaal. Ze genoot van de rust, aan het raam.
Het nieuwe museum van Nîmes. Een bezoek ervan staat op ons to do-lijstje.
We gingen vandaag dicht bij huis wandelen. Op het grondgebied van Tarascon ligt de Abdij van Frigolet. Telkens als we er naartoe gaan of passeren zien we vrij veel auto's geparkeerd staan. Er starten verschillende wandelingen vanaf de parking van de abdij. We waren hier al eerder eens gaan wandelen maar waren toch weer onder de indruk. Hier moeten we al eens vaker komen.
Onze wandeling van vandaag telde 20.000 stappen.
De torens van de abdij steken boven de bomen uit.
