Van Van Gogh, langs de vogeltjes naar Lamanon.

Het is hier al koud geweest. Wanneer de wind opsteekt dalen de temperaturen tot net onder de 10° C. Frisjes. Onderstaande foto's van de brug van Van Gogh in Arles zijn op enkele minuten genomen. Het was te koud om buiten in de wind te blijven staan. Zo dachten de chinezen die uit de bus kwamen er ook over. Snel even een foto gaan nemen en hup, terug de bus in. 

 Onze poes haar favoriete plaatsje, voor de verwarming.

We zitten momenteel "in de shit". Jammer genoeg letterlijk. Al enkele weken kamperen duizenden vogels 's avonds en 's nachts in de bomen naast onze boot. Jammer genoeg is het niet alleen mooi om te zien. Ze laten heel was souvenirs achter, op onze boot, auto en als je pech hebt op je hoofd. Hopelijk vinden ze snel andere oorden. Wij vinden ze ondertussen niet zo gezellig meer.

Ons voordek. Onze bootpoes laat het niet aan haar hartje komen.

We gingen uit eten met onze buren. Hebben we een probleempje, ze staan altijd klaar. "Schatjes van patatjes!" Het was een leuk weerzien in de plaatselijke Italiaan. 

Als de wind gaat liggen, een het zonnetje schijnt is het heerlijk op de terrasjes buiten. En ook ideaal voor een wandelingetje te maken. Deze zondag kozen we voor een wandeling (6 km) in Lamanon, nabij Salon-de-Provence. Traditiegetrouw zijn we ook deze keer wat verloren gelopen.

Kasteel Lamanon.

We wandelden rond in de Grotte de Calès. Meer informatie over de grot kan je vinden door op de link te klikken.  

Laatste dag +20°C van 2015? We genoten ervan in Cassis en de Calanque d'En Vau

Begin deze week zagen we dat de temperaturen in het weekend fors zouden dalen, meer bepaald met bijna 10°C. Brrr... We namen daarom op donderdag een vrije dag om nog te genieten van het herfstweertje. Hebben we dan geen werk? Meer dan genoeg, maar de kriebels voor een vrije dag waren sterker dan de kriebels om te werken. En bovendien loopt het werk niet weg. 

Gelukkig maar dat we donderdag nog extra genoten hebben van het mooie weer want op dit moment, zaterdagochtend 10u15 is het buiten slechts 11°C en bewolkt. 

Hoe kan je beter genieten van een dagje zon dan aan zee? We reden naar Cassis voor een picknick op het strand en erna een wandeling in de Calanque en Vau. 

 Het strand van Cassis, in november. In de zomer is dit strand altijd zeer druk bevolkt. 

 De haven van Cassis. Er vaart enkel een toeristenboot uit. 

 Terrasje doen.

De wandeling die we hadden uitgekozen was normaal gezien 12 km lang. We hebben ze ingekort tot 10 km. We zouden immers pas om 14u30 starten en rond 17u30 is het al donker. Onze timing bleek perfect. We waren nog voor zonsondergang aan onze auto. De wandeling was goed aangeduid maar bleek toch wel wat afdalingen en beklimmingen te hebben. Vermoeiend. 

 Als je goed kijkt zie je, bijna bovenaan de berg op de foto, in het midden, mensen wandelen. Daar zouden wij ook een half uurtje later wandelen.

 Calanque d'En Vau. Jammer genoeg was er geen zon meer in de calanque.

  Onze conversaties tijdens zo'n wandeling zijn altijd ook heel bijzonder. "Heb jij nog een wit-rood streepje gezien?". "Ik heb er al even geen meer gezien". "Nu moeten we blauw volgen."... :-) 

 Van welk beest zou dit afkomstig zijn?

Gelukkig zou de zon ons toch nog wat gezelschap houden de volgende dagen, afgewisseld met wat regen en vergezeld van een windje. De winterjas hangt klaar, net als de muts en handschoenen.

Uitjes met vrienden.

Onder het motto, een mens leeft maar één keer, hebben we deze week tijd doorgebracht met vrienden die op bezoek waren.  

Samen met hen deden we een rondrit door de Alpilles. We stopten in Les Baux-de-Provence, gingen even langs in de depot-vente van Eygalières en wandelden door Saint-Remy-de-Provence. De zon liet ons jammer genoeg wat in de steek.

 Uitzicht vanaf Les Baux-de-Provence.

 Een kerkje in Les Baux. De muurschilderingen waren eerder kitsch dan kunst.

 St-Remy-de-Provence, een stadje al even toeristisch als Les Baux-de-Provence.

Op vrijdagavond hadden we afgesproken met andere vrienden in Nimes. We gingen er een tapasbar uittesten en ook een plaatselijk cafeetje met Mojito's voor €5.  

Op zaterdagnamiddag gingen we op babybezoek. Vrienden zijn de trotse ouders geworden van Baudoin, een braaf en schattig mini-ventje. Een mooie baby.

Op zondagvoormiddag wandelden we over de rommelmarkt van Fontvieille, nadat we onze luster, die we op een tweedehandssite gevonden hadden, gekocht hadden. 

Na de rommelmarkt wandelden we ook nog even over de markt van Beaucaire, op zoek naar olijven voor bij de apéro op ons achterdek.  

We kozen in ons wandelboekje van de Alpilles voor een wandeling van 6 kilometer, nabij Aureille. Het is de tweede keer dat we in dit dorp kwamen wandelen. We zijn fan. Aureille is een rustig dorpje met vele olijfbomen en prachtig zicht op de Alpilles.

 Er hangen nog heel wat olijven op de bomen.

Zicht op Aureille.