22 februari 2015

Wandeling in calanque Morgiou, nabij Marseille.

De Mistral-wind was weer in topvorm dus wij zochten weer rustigere oorden op. Ook een mooi excuus om nog eens naar de calanques (nabij Marseille) te gaan. We starten met een lekkere lunch in Martigues.



 Net na onze lunch ontdekken we in Martigues restaurantjes in de zon. Volgende keer...
We hadden gepland om een wandeling van ongeveer 7 kilometer te doen. Met wat klimmen en klauteren bereikten we verschillende mooie uitzichten over de calanques. 


 Dit gebied is blijkbaar heel gekend onder de wandelaars.
 Een prachtige calanque, met azuurblauw water.








 We bereikten de "carrefour". Jammer genoeg eentje zonder frisse dranken maar met stenen.
 Nog een baaitje...
 De huizen zijn zeer eenvoudig in deze calanques.

Gelukkig was er in dit baaitje ook een café open. De matroos was immers ondertussen wat onwel geworden door krampen. We besloten onze wandeling hier stop te zetten, mede omdat we door een koppel vriendelijke Fransen een lift terug naar onze auto kregen aangeboden. Een paar uur later springt de matroos weer rond, klaar voor de nieuwe werkweek.

21 februari 2015

We zijn ramen rijker...

Drukke tijden, vele afspraken, wat verbouwingsstress? Onze bootpoes snapt niet zo goed waar we het over hebben. Wel snapt ze ons als we zeggen dat het vermoeiende dagen zijn. Daar is ze het helemaal mee eens.

De werken blijven vorderen. Er werd verder elektriciteit gelegd net als de gasleiding voor onze verwarming en kookplaat. De muren werden ook al gedeeltelijk afgewerkt met gyproc.

Donderdag en vrijdag zijn ze de ramen komen installeren. Dit ging niet zo vlot als gehoopt. De maçon had een paar fouten gemaakt waaronder een raamopening scheef afgewerkt, en een andere niet afgewerkt omdat hij verkiest om dit achteraf te doen samen met onze gevel. Tot ergernis van de raaminstallateurs. Er werd heel wat gezucht en gevloekt. Een raam was te groot maar hadden ze toch geïnstalleerd waardoor je de kader van de bovenkant van het raam bijna niet zag langs buiten. Dit vonden we echt niet mooi. We hebben dus mee naar een oplossing gezocht, namelijk een stuk van de vensterbank afslijpen. Dit hebben ze dan ook gedaan en nu staat het raam toch wat lager. 
Bij onze schuifdeur liep het ook niet zo goed. Die wilden ze te ver naar binnen installeren waardoor de vensterbanken opnieuw zouden moeten geplaatst worden. Ook hier waren we niet mee akkoord en na wat samen overleggen werd er een oplossing gevonden om het raam toch op de bestaande vensterbank te installeren. Het systeem dat we bij onze bestelling hadden besproken om onze rolluik niet te zien valt in duigen omdat het raam vier centimeter te groot gemaakt werd. Gelukkig was de rolluik er nog niet waardoor we dit weekend nog wat van de bovenkant van onze muur hebben kunnen kappen. Hierdoor kan de rolluik toch wat hoger bevestigd worden waardoor we ze maar enkele centimeters zullen zien. 
Twee vensterbanken zijn gebroken tijdens het bevestigen van de ramen. Dit hebben de installateurs in stilte geplakt. Uiteraard kan dit gebeuren, maar we hebben hierover dan toch liever wat eerlijkheid.



 De plooiluiken.

 De gebarsten vensterbank.

 Het schuifraam.
Zijn we misschien te veeleisend? Waarschijnlijk wel. Maar toch verwachten we wat meer professionalisme als je kiest voor een luxemerk (Tryba). Al hebben we niet de illusie dat het bij een andere leverancier zoveel beter zou geweest zijn. De raaminstallateurs hadden ook een wat moeilijkere klus door de fouten van de maçon. Gelukkig zijn bijna alle fouten nog oplosbaar en is de kapitein zelf ook wat handig. We leren veel bij, dat is zeker.

We wachten ook nog vol ongeduld van meer nieuws van Mr. Wit. We hebben al wel via verschillende bronnen gehoord dat we niet teveel moeten hopen op een gevel in "pierre à vue". Dit zou niet worden goedgekeurd. Hopelijk hebben we snel meer nieuws hierover. Als we niet tijdig antwoord krijgen zal het sowieso een gepleisterde gevel worden want we kunnen niet nog weken wachten op zijn antwoord.
Onze gevel zou er dan wat gelijkaardig als dit huis uitzien. Grijze ramen, beige gevel en bleke rand rond de ramen. Hiervoor hebben we al een goedkeuring van Mr. Wit.

14 februari 2015

Meer werf kan ons huis niet worden.

Veel meer werf kan ons huis niet meer worden. De ramen zijn er allemaal uit, de oude luiken liggen op de berg stenen. Klaar om naar het containerpark gevoerd te worden. Momenteel heeft iedereen vrij makkelijk toegang tot ons huis. De nieuwe ramen en luiken zouden donderdag en vrijdag geïnstalleerd worden. We zijn in blijde verwachting.

 Onze nieuwe vensterbanken zijn een feit.
 De werkweek zit erop.
 We hebben meneer Wit gecontacteerd betreffende onze nieuwe plannen voor de gevel. We hebben nog geen reactie ontvangen en wachten bang af. De verantwoordelijke van de subsidies verwacht dat hij het niet zal goedkeuren. De "maçon" kan niet begrijpen dat dit zou kunnen gebeuren. Hij is ervan overtuigd dat dit in orde zou moeten komen. We hebben al veel meegemaakt met die Mr. Wit. 
 Het nieuwe raam naar van de toekomstige WC.

 De eerste lading tegels werden geleverd. We zijn er niet helemaal tevreden over en gaan een selectie proberen te maken. We wisten wel dat we een beetje een risico namen aangezien de tegels in promotie stonden en normaal gezien dubbel zo duur zijn. De "maçon" is er gerust in dat het resultaat mooi zal zijn. Wij dus ook zeker.
Samen met onze vrienden genoten we van vele tapas, caiperinha en een avondje uit in Arles. Het werd een meer dan geslaagd avondje.
 Tapasbar La Bodeguita in Arles.




Ontbijt onder de terrasverwarmer.

10 februari 2015

Pierre à vue

De wind is gaan liggen. Zondag was de mistral in topvorm met windstoten tot 120 km/u. We bleven een dagje binnen. Gelukkig gaan de werken wel voort. Zo werd er een frame gemaakt voor de kast boven de trap. We zijn ook een trapluik rijker om de opening naar onze zolder af te sluiten. De zolder zullen we ook benutten al is het maar om wat rommel te zetten.
 Het frame voor de kast boven de trap.
 Het luik naar de zolder en de lange benen van de kapitein.
 De kapitein komt even tot rust op de zolder. Of is het vooral veel werk dat hij ziet?
 Op een houten balk op zolder vinden we wat inkepingen. We denken het getal 1807 te lezen.
 De matroos komt even een kijkje nemen.
De "macon" en zijn "jeune" hebben hun energie los gelaten op onze achtergevel. Het resultaat is een gevel met stenen. Het plan was om onze gevel opnieuw te beplakken maar nu we de stenen zien die eronder zitten zijn we toch wat aan het twijfelen. We zouden graag wat van deze stenen behouden in onze gevel. Benieuwd wat Mr. Wit hiervan zal vinden. Hopelijk keurt hij het goed... De "macon" heeft er alleszin al zin in om het mooi af te werken. We zijn met hem al even gaan kijken naar andere huizen om te zien wat het mogelijk resultaat zou kunnen zijn.

Vooral de hoekstenen vinden we geweldig.
We zouden het laten afwerken als "pierre à vue". Zo kan de "maçon" de lelijke stenen verbergen en de mooie zichtbaar laten. Dat is alleszins de theorie. De maçon leerde ons ook dat het stukje steen dat je nog ziet de "fleur de pierre" genoemd wordt. Ook de muur naast de trap zou als "pierre à vue" worden afgewerkt. Het grote voordeel hiervan is dat de muur beter kan "ademen". Een voorbeeld dat ik gevonden heb op internet:
Voorbeeld van "pierre à vue".
Allemaal best wel spannend. We leren veel bij...