Vals plafond maken.

Het to do-lijstje in ons huis is nog lang. Deze week hebben we ons best gedaan om dit toch een klein beetje in te korten. 

Ze hebben ons al geïnformeerd dat de ramen pas na 18 februari zullen geleverd worden, eind volgende week zouden de raamopeningen van enkele ramen vergroot worden.

 Terwijl de kapitein zich binnen bezig houdt met de schuine kanten weg te werken, haalt de matroos haar groene vingers in de tuin boven. En gaat ze nog eens horen bij de nonnekes hoe het zit met snoeien van hun bomen die over onze tuin groeien. Ondertussen hebben we de belofte gekregen dat deze volgende week zouden gesnoeid worden. We zijn benieuwd.

 Ons tuintje ziet er weer wat beter uit. De draad van de scheiding kan je niet zien. De bomen die je op de foto ziet zijn allemaal van onze buren.

 Na het koe knuffelen, boom knuffelen, het tuinafval knuffelen. 

 Het frame maken voor het vals plafond ging vrij vlot.

 

 Ook het de Gyproc-platen kopen ging vlotjes. Er zullen er nog volgen.

Meten is weten.

Trots vertelt de matroos aan de kapitein dat ze op het internet misschien een (goedkoop) idee heeft gevonden om als hulpmiddel te gebruiken bij het plaatsen van de (zware) gyproc-platen tegen het plafond. De kapitein luisterde met een glimlach. En hoe zie je dat dan juist? Wel met houten balken maak je een hulpstuk. Ahzo zegt hij met een nog grotere glimlach. "Kijk eens wat er op het dak van de auto ligt", zegt de kapitein. Blijkbaar was "mijn" idee voor hem niet zo vernieuwend. Het bleek wel heel effectief.

Vanaf nu gaan de werken in ons huisje normaal gezien recht naar de finish. Het ziet er wel naar uit dat het nog even zal duren voordat we de finish bereiken.

La bête.

De gemiddelde leeftijd van ons autopark is 19 jaar met gemiddeld 450.000 km op de teller. Het is dan ook een beetje een hobby van de kapitein om aan auto's te sleutelen. Het leverde echter de laatste tijd heel wat stress op als één van de auto's er weer geen zin in had en de kapitein onverwacht moest beginnen sleutelen. We hadden besloten dat we graag een reserve-auto zouden hebben zodat we niet onmiddellijk moeten sleutelen of onderdelen met spoedzending moeten bestellen. 

De zoektocht naar een auto in Frankrijk blijkt niet zo gemakkelijk. Bovendien hadden we ook al een wat slechte ervaring die we graag willen voorkomen bij een nieuwe tweedehandsauto. Het budget is beperkt aangezien er andere prioriteiten zijn momenteel maar we wilden het toch een poging geven. De kapitein heeft ondertussen ervaring met het sleutelen aan Mercedes dus we besloten om het bij dit merk te houden. De auto zal moeten dienen als werkpaard vooral voor de kapitein maar ook voor de matroos indien nodig. We kozen dus voor een Mercedes ML. We zijn heel wat auto's gaan zien, acht in totaal dit jaar en 6 vorig jaar. We hebben zelfs tijdens een testtoer mee de kinderen van een eigenaar van het school gaan halen. Daar reden we dan met andermans auto en 1 volwassene en 3 kinderen op de achterbank. De moed lag ons al wat in de schoenen maar het voorbije weekend hebben we eindelijk eentje gevonden die vrij goed in ons plaatje past. We zijn wat centjes armer maar hopelijk wat minder stress rijker. Onze auto's gaan naar een gemiddelde leeftijd van 16 jaar en 390.000 km. Niet indrukwekkend? Wel voor ons. Wij blij, hopelijk voor eventjes.

 Onze "nieuwe" aanwinst. De vorige eigenaar stelde zijn auto voor als "la bête" (het beest)... Alle verkoopstrucs waren goed... Maar het lijkt toch alsof hij zijn auto goed verzorgde.

Wat er dan zoal mis was met de andere auto's? Mazoutlek, kogellager kapot, probleem met de remmen, AMG versie dus veel plastic die wat losser hangt, beige vuil interieur, in zeer slechte staat vanbinnen en vanbuiten, thermostaat kapot en zoveel meer. 

Het weekend, met de neus in de wind!

Door onze zoektocht naar een auto belanden we wat overal in de regio. We proberen hierbij het nuttige aan het aangename te koppelen en deden ook nu weer een wandeling nadat we de auto gaan bekijken waren. Een meevaller was dat in de Luberon de wind ook wat minder waaide. In Beaucaire ging ons bootje weer hevig te keer door de stevige Mistral.

 In Meyreuil staat een kerncentrale met vele huizen er vlak naast. Zeer vreemd. 

 Deze muur werd gebouwd in 1692.

Ook op zondag gingen we nog naar een auto kijken. We geven het niet op. Erna lunchten we bij de plaatselijke chinees. 

 Het lijkt alsof de "W" niet meer beschikbaar was en ze dan maar een "M" onderste boven hebben geplakt. Die Chinezen...

We sloten de dag af bij vrienden met o.a. een rhumdegustatie. Welke is nu de lekkerste? Die of die, bij twijfel moeten we nog eens proeven. Ik twijfel...

Wandelen in Collias

We maakten zondag een wandeling van 11,5 km in Collias. We zijn fier op onszelf. De zon liet ons toen al in de steek, ondertussen hebben we al enkele dagen regen. Vanaf morgen zou het terug moeten opklaringen.

 De Gardon. In de zomer hebben we op deze rivier gekayakt.

 Het was al even geleden maar we zijn tijdens deze wandeling nog eens NIET verkeerd gewandeld.

 Op de foto zie je het niet goed maar dit is geen uitzichtspunt voor mensen met hoogtevrees. Naast de kapitein gaat het steil naar beneden.

 We zijn tijdens onze wandeling verschillende jagers tegen gekomen. Eentje ervan was duidelijk zijn hond kwijt. De andere reed rond met een everzwijn in zijn pick-up. 

Collias, het dorpje.

 Na deze wandeling werden we getrakteerd bij vrienden op pannenkoeken. Zalig!

Een nieuw jaar, we worden alweer een jaartje ouder. De matroos heeft ook zo haar kleine gezondheidskwaaltjes. Het is een vrouwtje. Weer werd het ziekenhuis in Nîmes uitgetest voor een kleine ingreep. Deze keer geen klachten over de behandeling in het ziekenhuis. De verpleegsters en dokters lieten hun van hun vriendelijkste en beste kant zien. De mede-patiënt was net iets minder aangenaam maar gelukkig is dat maar een detail. Alles is vlot gelopen en al dezelfde dag zat ik terug op ons bootje. De volgende dag kreeg ik zelfs een telefoontje met de vraag of alles in orde was. Lief! De matroos huppelt al terug rond.

De kapitein heeft er ondertussen een speeltje bij. Of moet ik zeggen de poes? Het toestel is een laserwaterpas. Als het aan staat lijkt het eerder een poesspeeltje. Onze poes wordt er helemaal dol van. 

De dader!

Rendez-vous à Nice.

Het kriebelde al een tijdje. We hadden zin om nog een tripje in te plannen voordat we er terug goed invliegen. Ons verstand zei ons dat we er geen tijd voor hadden maar we hebben ons hart laten spreken en hebben drie dagen Nice geboekt. De weersvoorspellingen zagen er immers veelbelovend uit. Bij aankomst in Nice was het bewolkt, en bij vertrek opnieuw. Maar de twee dagen tussenin genoten we van de zon. We boekten hetzelfde hotel als vorige keer, Albert 1er. Een aanrader qua ligging en prijs/kwaliteit.

Nice zonder zon heeft net wat minder charme. Gelukkig kwam de zon al na een uurtje piepen.

 Daar gaat de ferry naar Corsica.

Leuk terrasje... 

 We zochten onze restaurantjes op de tripadvisor. Hierdoor vermeden we de toeristenvallen en kregen we bovendien nog een extra korting.

 De tweede dag starten we met een ontbijt in het zonnetje.

 De elektrische auto's staan klaar voor vertrek.

We trokken onze wandelschoenen aan voor een wandeling van ongeveer 5 km, volgens het boekje. Alles bij elkaar zullen we op onze tweede dag ongeveer 10 km gewandeld hebben. De wandeling vertrok vanuit de haven van Nice, langs de kust naar het Mont Boron park en het fort Mont-Alban.

 Ook de palmbomen hadden wat last van de wind.

 Zelfs op een dag met veel wind in januari zitten er mensen op het strand.

 Appartementen met mooi uitzicht.

 De beklimming naar de boven kan beginnen. 

 Het uitzicht aan de andere kant van de berg is ook de moeite.

 We maakten een kleine omweg langs het Fort du Mont Alban.

 Vanaf het fort heb je een mooi uitzicht op Nice.

 Een mens krijgt er dorst van, zeker als je het ene na het andere cafeetje passeert met "happy hour".

 En ook de honger werd weer verholpen met een lekker etentje.

De tijd vliegt. We zouden het wel gewoon kunnen worden, dit ritme. Een ontbijt op een terrasje, overdag een goeie wandeling en 's avonds lekker eten. Jammer genoeg zitten we al aan de derde en laatste dag. We maakten een wandeling in het centrum van Nice.

 Een leeg strand. In de zomer is het hier heel wat drukker.

 "Terrasjes" op het strand. Zalig!

 Dé "Promenade des Anglais" van Nice. Via deze link kan je via de webcam de Promenade live bekijken.

 Het Negresco, een beroemd hotel in Nice. Naast dit hotel ligt Masséna-museum.

 Luxe-taartjes, vanaf €29 voor een taartje voor 4 personen. Te mooi (en te duur) om op te eten.

 Onze wandeling ging langs verschillende parken in Nice. We zagen vele mensen genieten van de zon, de rust en wat groen.

 Zeer hoge palmbomen.

 De solden zijn vorige week begonnen in Frankrijk. Dan is de matroos niet te houden, zeker niet in de buurt van de Lafayette. De kapitein heeft het geweten.

Het is weer voorbij. We zitten terug op ons bootje met weer wat leuke herinneringen en zin om aan onze to do-lijst te beginnen.