28 november 2014

We zijn weer wat muren armer, en wat spierpijn rijker. Voor de matroos althans.

De verbouwingen in ons huisje gaan verder. We zijn vloertegels gaan kiezen. Waarschijnlijk gaan het deze worden. 

 Natuursteen, in romeins verband.
We hebben besloten om in ons huisje voor beide slaapkamers een privé-badkamer te voorzien. Hiervoor moest er nog een muur gedeeltelijk uitgekapt worden. Ook op gelijkvloers is er momenteel een keuken en living die we graag tot één ruimte wilden ombouwen. Ook hier moest er dus een muur dus weg. Gelukkig zijn de binnenmuren, in tegenstelling tot de buitenmuren die 60 cm dik zijn, maar dunne muren. Op een dagje werk waren beide muren omgetoverd tot veel stof en stenen die ook al op het containerpark liggen.
Voor, de muur van de badkamer. 
 De muur tussen de keuken en living.
 De spiertjes deden overuren. We vonden het eigenlijk wel leuk, zeker omdat de muur vrij dun was.
 Even rusten... :-)
 De kapitein leert zijn matroos een muur uitbreken. Je moet ook zeker zien dat het deel vanboven eerst weg is, anders kan het op je hoofd vallen.

 Van de badkamermuur moest er maar een deel verdwijnen voor de schuifdeur de we in gedachten hebben. Een precisiewerkje dus voor de kapitein. De matroos vult het remoqueske.





 De keuken, to be...
 De badkamer, het opbouwen kan beginnen.
 In de andere badkamer is het opbouwen al gestart. 
In de slaapkamers en badkamers is alles klaar om de elektriciteit te leggen. 
De benedenverdieping. Het raam moet nog uitgebroken worden en zal een schuifraam worden naar de tuin. 
Partners in crime :-)

23 november 2014

Carry le Rouet en meer op zondag.

Zondag, zon, +20°C, geen wind. Wat wil een mens nog meer?! Water, veel water. We reden dus naar de zee, Carry-le-Rouet. Ons favoriete kuststadje op slechts een uurtje rijden van Beaucaire, zonder péage. De restaurantjes zaten er weer vol, de haven lag vol boten waarvan er slecht enkele het ruime sop opzochten. 
 De haven van Carry...
 Terrasjes...
We vonden een leuke wandeling van ongeveer 5 km in één van onze boekjes. Nu zagen we de kust eens van een andere kant. In september hebben we op zee gevaren met ons bootje, nu op het vaste land. Beide zijn heel fijn. 
 Buiten wat surfers zagen we niet veel op zee. Wat vreemd want het leek ons een ideaal vaarweertje.






 Tijdens de wandeling hadden we wat spijt van onze lange broek en lange mouwen.
 Deze jogger had zijn tenue beter uitgekozen...


Amaai, zoveel trappen! Eventjes rusten... 


Op de terugweg reden we langs Port-Saint-Louis. Lang geleden zijn we al eens in deze haven geweest. We zagen wat boten, nieuwe appartementsgebouwen, mobilhomes en lokale bevolking. Maar toch kon de haven ons niet echt bekoren. De zonsondergang wel. 





In Tarascon was er dit weekend een kerstmarkt. We stopten even om er een kijkje te nemen. Het blijft toch wat vreemd, een kerstmarkt bij 17°C.

22 november 2014

Minerve, een stadje in de katharenstreek.

Vrienden namen ons mee naar Minerve, één van de "Plus Beaux village de France". Mooi was het zeker! Minerve ligt in het département Hérault, tussen de Montagne Noire en het Canal du Midi. De Brian en de Cesse, riviertjes met een zeer veranderlijk waterpeil, staan aan de oorsprong van dit rotsige fort. Heel bijzonder zijn de natuurlijke bruggen die deze riviertjes gevormd hebben, een soort tunnels in de rots, waar je in het droge seizoen doorheen kunt lopen. Minerve is al bewoond sinds de prehistorie, maar het is vooral de imposante middeleeuwse katharenvestiging, gebouwd door de burggraven van Minerve, die het stadje naam heeft gegeven. In 1210 laat Simon de Montfort, militair leider van de kruistocht tegen de kathaarse ketterij de stad belegeren. Door de natuurlijke verdediging en ligging was de site erg moeilijk in te nemen door het kruisleger, waardoor Montfort uiteindelijk besloot om Minerve te bombarderen met katapulten en slingerwerktuigen. Uiteindelijk capituleerde Minerve op 22 juli 1210 na zeven weken belegering zonder enige voorwaarde. 140 bons hommes en bonnes femmes kozen voor de dood op de brandstapel die in alle haast in de kloof aan de voet van Minerve werd opgericht. Ze weigerden om hun geloof af te zweren en zich te onderwerpen aan de rooms-katholieke kerk. Een gedenksteen herinnert de bezoeker aan deze roerige tijd.
Ondertussen is Minerve een toeristische trekpleister geworden. Het stadje heeft heel wat kunstenaars (en toeristen) weten te verleiden met zijn tuinen en keien geplaveide straatjes. Het prachtige uitzicht krijg je er gratis bij. Extra info: http://home.scarlet.be/~mirepoix/Archeologie/Herault-Minerve.html en http://www.destination-languedoc.nl/articles/minerve-katharenstad-587-5.html
 Minerve ligt in een wijnregio. In de herfst, met wat zon, kan dit mooie foto's opleveren. Jammer genoeg hadden wij een "Belgische" dag uit gekozen om dit stadje te bezoeken.

Minerve, here we come! 


 Eén van de grotten. We hadden geluk, op dit moment is de grot nog bewandelbaar aangezien ze nog droog is.


  

 Dé katapult, of toch een nagemaakte versie...

Gedenksteen. 
 In Minerve waren er tijdens deze periode van het jaar niet veel toeristen te bespeuren. De parking was ook gratis. De poes was wel nog aanwezig.

Na onze vrije dag moest er weer gewerkt worden. Zo werd onder andere de nieuwe kast bij een klant afgewerkt. We zijn blij met het resultaat. 


Alsof het er altijd geweest is, dit plafond met spotjes. 
Ondertussen werden ook de ramen en luiken voor ons huisje besteld. Het heeft ons wel enkele uurtjes gekost om alles nog te bespreken en vooral om een mooie prijs te bekomen. In het beste geval zouden onze ramen midden februari geleverd worden. Volgende week komen de ramenman en onze metser nog samen in ons huisje om de werken te bespreken. De metser zou immers maar een weekje vooraf de muren uitbreken voor de grotere ramen. De ramen zullen licht grijze aluminium ramen worden. De luiken wat donkerder grijs. En voor ons schuifraam naar de tuin komt een elektrische rolluik, ook grijs. We hopen dat onze luikjes een mooi resultaat gaan opleveren maar we hebben er toch wat schrik voor. We hadden eigenlijk liever rolluiken gehad maar als gevolg van de kennismaking met Mr. Wit bleef na veel zagen alleen deze optie van schuifluiken over. Onze ramen zijn immers te groot voor gewone luiken. Nu nog een voordeur, en keuken, verwarming, ...