Voorbije week hadden we onszelf enkele dagen "recup" gegeven. We reden naar de Côte d'Azur, Port Grimaud, voor een midweek zon, zee en strand op de door ons ondertussen zeer gekende camping Des Mures. Na enkele dagen genieten, tussen de vele boten op zee en met een zonnetje dat ons bijna elke dag vergezelde, zijn onze batterijen weer opgeladen. De enkele dagen met veel wind nemen we er dan graag bij.
Ook onze poes moest wat bijslapen.
We hadden net een Harley Davidson festival gemist. We zagen wel nog de vele Harleys op de campings.
Vanaf onze campingplaats hadden we zicht op zee en stond ons bootje heel snel in het zoute nat.
St-Tropez, by water.
Er was veel wind dus we lieten ons bootje een dag op het vaste land en reden naar Ollioules, een stadje nabij Toulon. Hier zochten we een terrasje uit de wind voor een lunchke.
Vlakbij Ollioules ligt Seyne-sur-mer, een kuststadje. Het was voor ons niet echt liefde op het eerste gezicht maar dit kwam misschien mede door de hevige wind die ons er snel weer deed vertrekken.
De bushalte voor de bootbus naar Toulon.
"Le Pont Levant" was uitzonderlijk gesloten wegens de hevige wind.
We sloten onze dag af met een avondwandeling in St-Tropez. Ook hier was veel wind maar gelukkig ook vele terrasjes die ons wat konden beschutten tegen de wind. Na wat zoeken vonden we een "betaalbaar" terrasje.
"Ons schip", maar dan 100 x groter.
Santé!
Gelukkig bied het hendeltje van ons raam wat steun voor het zware hoofd van onze poes.
De volgende dag gingen we terug varen, in Port Grimaud. Dit stadje ligt vlakbij onze camping.
En we varen door naar St-Tropez. Het was er zeer rustig in deze periode van het jaar. Relatief weinig superjachten te bespeuren.
Altijd is er wel wat te beleven op het water, toch voor wie graag boten ziet.
Lunch met ons bootje in de haven van Port Cogolin. Een menu van €14,5 voor 3-gangen, het was lekker. Gelukkig was het mooie uitzicht op de haven gratis.
De vakantie is alweer voorbij. Hopelijk komt er gauw weer een gelegenheid om enkele dagen te gaan genieten. Toen we thuis kwamen vonden we in onze brievenbus dé brief waar we al sinds eind januari op wachten. Dé brief van de belastingen waarmee we onze subsidie-aanvraag zouden moeten kunnen indienen. De Franse administratie kennende zullen we nog wel enkele andere documenten nodig hebben waarvan we het bestaan nu nog niet afweten. Maar nu kunnen we dan toch eindelijk aan dit dossier beginnen. Croiser les doigts!