Brillen

Enkele weken geleden ontdekten we dat er op ongeveer acht kilometer van Beaucaire, in Meynes, een "friterie belge" geopend is. De officiële naam is "La Chaumière". Je kan er geen frietjes gaan afhalen maar wel gaan eten naast de open haard. Op het menu staan frietjes gebakken in "ossewit" (frituurvet), met balletjes in tomatensaus, vol-au-vent, stoofvlees, curry worst, ... en natuurlijk ook de juiste sausjes. De meeste gerechten kosten €12 voor een zeer uitgebreide portie, de laatste fritvleesjes met frieten en salade heb je voor €8 op je bord liggen. De keuze aan bieren in de friterie belge was echter zeer beperkt. Daar hebben de eigenaars nog wat in bij te leren. Je kon er immers één Duveltje drinken (in een Stella-glas) maar geen tweede bij vragen want dat was er niet meer. Dan kan je overschakelen naar de Maredsous maar ook daarvan was er maar eentje in de frigo. Gelukkig was de voorraad aan Jupiler net iets groter.

De ziekteverzekering in Frankrijk zit goed ineen. Als we naar de apotheker gaan vragen we al niet meer hoeveel we moeten betalen omdat we ondertussen gewoon zijn dat we niets moeten betalen. Ook bij de dokters stappen we bijna altijd buiten zonder onze portemonee boven te halen. En wij dachten dat we in België een goede ziekteverzekering hadden. Zo hebben we in onze ziekteverzekering ook elk jaar een forfait van €100 voor een nieuwe bril. Hiervoor moet je dan wel eerst naar de oogarts (gratis) voor een voorschrift. Uiteraard kan je in de brillenwinkels trendy monturen kopen voor honderden euros. De kapitein heeft gelukkig een goedkope smaak en koos voor een goedkoop montuur. De verkoopster van de brillenwinkel heeft ons kunnen overtuigen om in te gaan op een promotie. Drie brillen voor slechts €142 waarvan één zonnebril op sterkte. Concreet stapten we na een tiental dagen wachten de brillenwinkel buiten met drie monturen die ons slechts €42 gekost hebben. Welk montuur vinden jullie het mooist?

 Bril 1

 Bril 2

Bril 3

De werken in ons huisje liggen deze week stil aangezien de klusser problemen heeft met zijn rug. Gelukkig betert dit elke dag wat. Onze geplande vakantie zal hier zeker nog bij helpen. We hebben een "roadtrip" door  Spanje op onze planning staan. Als alles mee zit vertrekken we op zondag richting warmere en zonnige oorden. Maar eerst nog even twee dagen werken, het to do-lijstje is nog (veel te) lang!

Fête de St-Vincent in Jonquières-St-Vincent

We hadden vandaag afgesproken om samen met vrienden naar de "Fête de la Saint-Vincent" te gaan. Het weer was zalig om een dagje buiten te vertoeven, blauwe hemel, zon en 12°C. Met een glas (€4) in de hand wandelen we richting de velden om daar na de veel te lange toespraak onze glazen te vullen met wijn. We waren niet de enigen die er zin in hadden en werden omringd door de plaatselijke bevolking tijdens hun feest.

 De rijk gevulde tafel.

 Dorst!

  

 Het beeld van de St-Vincent dat op handen werd gedragen.

Na onze uitgebreide lunch op een terrasje in Beaucaire genoten we na in onze mini-salon. Het weerzien was weer geslaagd! Dat er nog vele mogen volgen in 2014.

De Fransen en onze administratie

Bijna mogen we op vakantie vertrekken. We tellen de dagen af. Drukke dagen. Zo ontdekten we de wereld van subsidies en premies van wat dichter bij. We proberen hiervan een dossiertje in te dienen maar hiervoor ontbreekt het ons van enkele belangrijke document. Zoals onze belastingsbrief. Wij dachten dat het voldoende was als we elke drie maanden onze belastingen betaalden maar dit bleek niet het geval. Dit ontdekten we bij de belastingsdienst in Nîmes die samen met ons onze belastingsbrief van vorig jaar invulde. Nu is het wachten om de berekening die normaal gezien veel te lang op zich zal laten wachten. Ze vertelden ons dat we dit pas in mei, juni of later moeten verwachten. Heel vervelend aangezien we dit document nodig hebben voor ons dossier ivm de subsidies en premies te vervolledigen. Dit zal ongetwijfeld nog vervolgd worden.

 De OPAH-organisatie zou wel eens onze "nieuwe vrienden" kunnen worden. Tenminste als we het dossier volledig in orde krijgen.

 De belastingsdienst van Nîmes.

Zonnig weertje in Beaucaire deze week. 

We trakteerden onze buren op een etentje. Of beter gezegd, onze poes trakteerde. Zij had immers mogen genieten van de goede zorgen van onze buren tijdens onze vorige vakantie. Za-lig, een lunch op een terrasje in de zon!

Poes blij, wij moe.

De koningin des boots kreeg vandaag haar kerstcadeau, een nieuwe krabpaal en light-kattenvoeding. Het eerste zal ze waarschijnlijk iets leuker vinden als het tweede. Het pakket kwam uit Polen. We hadden de bestelling gedaan via Zoofast.fr maar uiteindelijk bleek dit een Poolse firma te zijn. Geen probleem want minder dan een week na de bestelling hadden we het pakket al aan het havengebouw geleverd. 

 Nieuwsgierige poes.

 De oude "gepimpte" krabpaal had zijn beste tijd gehad. 

In de tuin van ons huisje staat een mazouttank waar nog ongeveer 270 liter mazout in zat. Die mazout zit ondertussen na heel wat tanken in de tank van onze boot zodat ze ons nog vele dagen warmte kan geven.

De werkweek is weer begonnen dus we trokken onze handschoenen terug aan. Ik hield me in stilte bezig met het behangpapier van de muren af te krabben. De professionele klusser was heel wat minder stil. Hij begon met slijpen van de sleuven voor de elektriciteitskabels.  

De muren van de kleinste kamer waren na ongeveer vier uurtjes papier-vrij. 

 De lawaaimaker!

 De eerste sleuven. Er moeten er nog gemaakt worden...

 De pikeurs van dienst.

Een vermoeide blik op het einde van de dag. 

De plantjes zijn blij, wij heel wat minder!

We blijven lekkerbekken en zijn dus (bijna) altijd in voor een gezellige lunch. We kozen voor de trattoria Al Cantuccio in Beaucaire. Voor €15,50/persoon heb je een 3-gangen menu. We zaten op vrijdag middag in het restaurant tussen de businesslui. 

 Antipasti voor smullers

 Een "vogeltje" met bloemkoolgratin voor meneer en verse pasta voor mevrouw.

Het is hier rotslecht weer. Het ganse weekend heeft het bijna onophoudelijk geregend. We hielden ons bezig met onze winterreis voorbereiden, bril gaan bestellen, schoenen kuisen, aan de auto prullen (binnenlichtjes veranderen o.a.) maar we hadden toch wel zin om nog even de toerist uit te hangen. Met onze kortingskaart hebben we gratis toe tot het Haribo-museum. Nu zijn we niet de grote snoepers maar we willen hier alles eens gezien hebben, zeker als het gratis is, dus wij daar heen. Jammer genoeg vertelden ze ons bij aankomst dat het museum nog gesloten is tot 21 januari. De winkel was wel open en daar verschoten we ons van de vele kooplustigen. We namen dan ook maar een zakje snoep van 85 eurocent mee. De mensen voor en achter ons aan de kassa kochten voor tientallen euros tot zelfs meer dan 100 euro. Indrukwekkend, die snoepers.

Dan reden we maar met onze ruitenwissers aan richting Uzès centrum. Daar was een truffelmarkt bezig. Wij keken en zagen dat het duur was. Na een korte stadswandeling in de regen zaten we terug in de auto bootwaarts. Tijd voor een lekker flesje wijn, hapjes, soepje, barbecue'tje en dessertje.  

 Het plein in Uzès centrum heeft heel wat minder charme in de regen.

 De toeristenwinkeltjes met olijfolies, tapenades en koekjes waren leeg. Zelfs aan ons kregen we hun dure (maar lekkere) koekjes niet verkocht.

 De kippen van Lussan.

 Tijd voor de apéro en een tête-à-tête.