Op zee met de Por Qué No

Vandaag was het dé dag waarvoor we al enige tijd in spanning leefden. We zouden van Aïgues-Mortes naar Port Camargue varen, een stukje over zee. Voordat we op zee waren moesten we twee bruggen passeren in Le Grau du Roi. Deze bruggen gaan twee keer per dag open, om 8u en 12u15. We besloten om deze middag aan onze trip te beginnen. We waren behoorlijk zenuwachtig omdat we nog nooit met onze boot op zee hebben gevaren en er toch nog altijd wat wind stond. Het is tenslotte nog altijd ons huis. Om 15u30 werden we aan de scheepslift verwacht. De bruggen gingen vlot. Tussen beide bruggen hebben we nog even aangemeerd maar dit ging vlot. Na de tweede brug lag de zee op enkele meters voor ons. Onze hartjes gingen tekeer! Net zoals de boot eens we op zee waren. We dachten alles vrij goed in veiligheid gebracht te hebben maar toch ging de terrasverwarmer van links naar rechts en ook de glazen in de kast hoorden we verschuiven. Er zat redelijk wat deining op zee. Onze boot is niet ideaal om in deze omstandigheden te varen omdat de boot vrij hoog is en ook heel zwaar. 

We hebben in totaal ongeveer een kwartiertje op zee gevaren maar het leek meer dan een uur. De haven binnen varen was ook nog even spannend door de wind maar eens in de haven keerde de rust weer. Nu was de volgende taak de scheepslift terug vinden. Port Camargue is een vrij grote haven dus we hadden een plannetje gekregen van de capitainerie. Na één keer verkeerd te varen en dus wat te manoeuvreren tussen de boten vonden we de scheepslift. We waren wat te vroeg en meerden op enkele meters van de lift aan. We hadden nog de tijd om rustig wat te eten en ons klein bootje op de boot te leggen. Een uurtje vroeger dan voorzien werd de Por Qué No uit het water gehesen. Spannend!

 Haven Aigues-Mortes, veilig aangemeerd met een wereldreiziger tegen ons aangemeerd. De man, van origine Nederlander maar reeds een 60-tal jaar woonachtig in Amerika, was sinds 2005 op wereldreis. Het was indrukwekkend om te horen welke tocht hij al had afgelegd.

 De keukenkastjes werden vergrendeld.

 De verfpotten en tafel werden vast gebonden.

 De bootpoes blijft er rustig onder.

 Brug 1 gaat open.

We werden opgeroepen over de marifoon. De havenmeester vroeg ons om door te komen. We lagen rustig aangemeerd te wachten. We wisten even niet goed wat doen mede omdat we een heel groot vissersschip op ons zagen afkomen. Gelukkig draaide dit schip vrij snel een zijspoor van de haven in zodat we rustig konden doorvaren om de 2de brug te nemen.

Weer op zee volgens de maritieme weersite. We vaarden rond 12u de zee over.

 De zee, hier gaan we!

 De stress die we hadden tijdens dit tochtje was wel groot. We kijken al op tegen het terug varen. Maar dan hebben we meer vrijheid om de ideale weerstomstandigheden af te wachten.

 De zeilboot van de wereldreiziger had veel minder moeite met de deining en de wind.

 Niet voor iedereen aan boord was het even spannend...

 In de veilige haven van Port Camargue.

Lunch op het achterdek.

 In de scheepslift. De kapitein kijkt samen met de mensen van de haven naar de waterkoeling onderaan de boot. De touwen van de lift mogen niet hierop gespannen worden.

Onze boot werd ook gewogen. De teller stond op 27,4 ton.

 Hier gaat ons "huisje", op naar het vaste land voor de volgende 10 dagen.

 Uiteraard namen we onze bootpoes mee van boord terwijl de boot gestut werd. Ze vond het allemaal zeer angstaanjagend en nu had zij toch even wat stress. Eens terug aan boord was deze stress vrij snel weer weg.

 Op het eerste zicht ziet het onderwaterschip van onze boot er zeer goed uit. We hadden gehoopt dat we de boot in deze staat zouden aantreffen. Uiteraard is er wel wat schuur- en verfwerk, mede omdat we vijf jaar geleden de waterlijn verkeerd hebben geschilderd. Maar gelukkig was er geen ernstige schade of geen mosseltjes te bespeuren.

 De volgende dagen zullen we via deze ladder aan boord moeten gaan.

Eens de boot gestut was begonnen we zo snel mogelijk met het afspuiten van de boot. Dit gaat het makkelijkst als hij nog nat is. Ook het spateltje werd al terug boven gehaald om op zoek te gaan naar roesterplekjes. Hierna volgt het schuren en verven.