Je t'adore, Soleil!

Vandaag trokken we naar de Hérault, het departement naast de Gard, waar wij in wonen. Op ons programma stond een dagje naar de kust met Vlaamse vrienden. We bereikten Cap d'Agde na 1u40min. rijden. Wat er daar te zien is? Eigenlijk niet zoveel buiten een grote haven met zeer veel boten (2400), de typische kustrestaurantjes, bars en heel veel winkeltjes. Een extra reden voor ons waarom we voor Cap d'Agde gekozen hebben is omdat we op internet gezien hadden dat er een Belgisch restaurant "Chez le Belge" was. Als echte Belgische lekkerbekken lieten we de "integratie" vandaag even varen om onze tanden in een Belgische kaaskroket, stoofvlees en vele frietjes te zetten!

Het seizoen was duidelijk al begonnen in Cap d'Agde. We hebben genoteerd dat we hier zeker NIET willen komen in juli en augustus wegens "te druk". Maar vandaag hadden we wel een zeer leuke dag.

Na een natte en winderige nacht was gelukkig de zon terug aan de hemel. Zalig!

Zeer veel palmbomen hebben in Zuid-Frankrijk de uitzonderlijk strenge winter niet overleefd maar deze gelukkig wel.  

 Ontbijt!

Vele boten...

Je t'adore, Soleil!!

We waren niet alleen in Cap d'Agde... 

De mascotte van de kapitein...

Chez le Belge! We zijn in onze nopjes als we het Jupiler-logo zien hangen en een Nederlandstalige menukaart in onze handen krijgen met typisch Belgische gerechten op zoals garnaalkroketten, Zeeuwse mosselen, stoofvlees, steak friet, curry worst maar ook Jupiler van 't vat. Dit restaurant is zeker een aanrader! Het etentje met de grote markt van Brussel op de achtergrond was Njamie! 

 Nederlandstalige menukaart

Apéro: een frisse Jupiler van 't vat!

Hapje: Mexicano uit de frietketel op een bedje van sla met tomaat.  

 Kaaskroketten!

Het dessert konden we niet meer aan...Toch wel wat te groot na al dat lekkers. 

 de mannen...

 Kopen? :-)

Op de bootwerf voelden we ons thuis. Er werd heel wat afgeschuurd en geverfd op deze zonnige zondag.

 Zo strak die boten... Kunnen we nog van dromen!

Nieuwe trend en het had blijkbaar succes: "Fish Spa". De kleine visjes die aan je blote voeten komen knabbelen zouden een goede peeling van de voeten moeten opleveren volgens de reclameborden.  

Een keuken kopen in de Ikea: "C'est très simple!"

We hebben het geluk om in Le Pontet, achter Avignon, een Ikea (en vele andere grote winkels) te hebben. Niet dat we zo'n Ikea-fans zijn (toch niet allebei :-)) maar soms is het toch interessant voor bijvoorbeeld lakens, douchegordijn, verlichting en zoveel meer. Zoals ook een keuken. 

Niet voor onszelf maar voor een klant trokken we vandaag naar de Ikea met een lege "break" en een porte-bagage in de koffer richting Ikea. Eens op de parking aangekomen waren we zeer blij verrast om te zien dat het rustig was in de Ikea. Ook aan de keukenafdeling ging alles relatief vlot. Al was het wel nodig om de keuken een klein beetje aan te passen omdat niet alles in stock was. Maar een uurtje later hadden we de bon met al de onderdelen voor de keuken. Ik had wat moeite om met het volgen richting kassa toen ik al de soldenartikelen in een sneltempo moest passeren maar het zou nog even wat werk kosten om het eerste deel van de keuken zelf op de kar te laden, het tweede deel gaan af te halen na de kassa en alles in de auto te steken. Dus ik schakelde mee in een hogere versnelling. 

Weer een uur later stonden we aan de auto met een keuken inclusief frigo, oven en kookplaat. Ik vind het altijd een beetje grappig om mensen op de Ikea-parkings te zien sukkelen om alles in hun auto te krijgen. Maar ik heb het geluk gehad om altijd een break gehad te hebben waar al wat meer plaats in is. Natuurlijk nooit genoeg want we hebben ook al eens aan de Ikea in Lille gestaan met meer Ikea-spullen dan in onze auto in konden.

Maar niet deze keer! Of toch wel... We hadden wel aan de porte-bagage gedacht maar de inbussleutel en sleutel van de porte-bagage hadden we niet bij. Uit automatisme lagen deze tools mooi op hun plaats, in de andere auto. De uitdaging kon beginnen... Even over en weer rijden vonden we maar niks want dat zou meer dan een uur kosten en het was al bijna 20u. Dan maar even in de Ikea gaan vragen voor een inbussleutel ("clé inbus?", na even opzoeken weten we nu dat het "une clé allen" is). Hmm, de dame keek me even vreemd aan. Dat bleek niet het juiste woord voor deze sleutel. "Zo een sleuteltje dat je vaak gratis krijgt om iets in elkaar te steken". Ik ging met 3 maten inbussleuteltjes naar buiten. Enkele mensen keken met veel interesse naar onze auto en erna naar al de pakjes die ernaast lagen. We hadden weddingschappen kunnen afsluiten met hen want ze waren vrij zeker dat het niet ging lukken. 

Het kostte wat pas- en meetwerk maar met het werkblad op de porte-bagage konden we richting Beaucaire. Gelukkig dat één van de inbussleutels paste om de porte-bagage min of meer te bevestigen. 

De auto stak boordevol met frigo, oven, kookplaat en de rest van de keuken. Ik had een déjà-vu en beloof plechtig dat ik niet meer ga lachen met mensen op een Ikea-parking. 

Ik had nog een plaatsje vooraan, met onze bootpoes haar nieuwe kattenbak op mijn schoot.

De levering in het centrum van het stadje was nog een laatste uitdaging vandaag. Gelukkig zijn de Fransen het gewoon dat je met je auto even het straat blokkeert. Weer een extra streepje bij ons integratieproces. :-)

Ons afdak is een feit!

En toen waren ze met 18...

Waar zijn we aan begonnen... Je zou denken dat we ons er ondertussen bij neergelegd hebben dat bijna niets "makkelijk" gaat aan onze boot "verbouwen" maar dat was weer wat naar ons achterhoofd gegaan. Ons idee was mooi op papier en we wisten dat het een hele uitdaging ging zijn maar gelukkig hebben we een professionele klusser in huis want het bleek een hele klus van bijna 3 dagen werk. Komt daarbij dat het nieuwe nietjesmachine niet werkte en we dus terug naar de winkel konden voor een ander. Onze handen hebben enkele dagen rust nodig maar ons afdak is een feit! Voor de nieuwsgierigen, hieronder enkele foto's. 

Deel 2 van ons project zijn zeilen tegen de mistral. Deel 3, een zitbank op maat maar dat gaat nog even moeten wachten denk ik als ik mijn klusser in zijn ogen kijk. :-)

De structuur in hout...

Riet... We hebben geluk dat we zeer dichtbij de Camargue wonen. De Camargue is gekend voor onder andere "riet". Na een avondje surfen hadden we enkele adresjes gevonden waar we riet konden kopen. Onze keuze is gevallen op een kleinschalige artisanale firma maar met kwaliteitsriet. We konden in hun atelier zien hoe ze het riet verwerken en ze probeerden ons zo goed mogelijk te informeren over hoe we het best konden leggen op ons dak. De theorie was duidelijk.

Rieten matten, meestal gebruikt als afspanning.

Snelcursus riet...

Lente in de wijngaarden...

Met 6 bussels riet reden we richting Beaucaire...

 De theorie, op papier!

Ons dak meet 2,3m x 3m. Te groot om met één laag riet toe te komen. De eerste laag riet ging goed... Al was het wel even zoeken hoe we rond ons dak konden manoeuvreren. Houten balken bevestigd op onze reling zorgden ervoor dat we rond ons dak konden om het riet vast te maken.

Toepie is de grootste fan van het riet. Er dwarrelen zomaar speeltjes uit de lucht. Binnen vinden we dan ook overal momenteel rieten stokjes... 

Laag 1 ligt op ons dak. Tijd om de haagschaar boven te halen om het wat bij te snoeien zodat laag 2 erop kan. 

Laag 2 was voor de derde dag. Het moeilijkste... Wat met de hoeken? Hoe gaan we de "dot, hoed" maken (zie mini-testversie hierboven)? De nietjes zijn te kort om door 2 lagen te gaan...  

 De "dot" zonder de haagschaar...

Het afdak is een feit! We zijn al bij al tevreden van het resultaat. We hadden misschien nog net iets meer ervan verwacht maar aangezien het onze "eerste keer" was vinden we het nog goed gelukt.

Laat de zwoele avonden en cocktails maar komen. Wij zijn er klaar voor!

En onze bootpoes ook!